Sen Ve Ben

sen;
bir zamanlar bizdik ellerimiz üşüdüğünde tutardı birbirimizi
beni sevdiğini söylerdin
hep yanımdaydın hani
bitti artık bir kara sevda kitabının daha sonu geldi
ayrıldık diye bittimi sandın herşeyi
yolunu değiştirmekle bni gördüğünde unutacağımımı sandın seni
duaları taçlandırdım ve sana taktım
hiçbir şey olmasın sana diye
seni seviyorum derken yalan mı söyledin

ben;
senin arkandan yandım eridim
kül yığını kaldı
içimdeki kor durmadan içimi eritip gitti
yüreğim parçalandı
seni görebilmek için sokaklarda karşına çıktım hep
yapamadım kimsenin ellerinde
anladım ki ben hala seni seviyorum
karşımdaki sevgilim olacak kişiye
seni seviyorum diyemedim
ayrılmıştık ama hep seni aldatıyormuşum gibi geliyordu
söyle sen düşündün mü böyle hiç
içtim dün akşam hemde çok
yeni sevgilimin değil senin adını sayıkladım
ben sende yaşarken nasıl yaparım nasıl söylerdim o kelimeyi ona

sen ve ben;
biz zamanlar bizdik
herşey hazırdı hele birde okulu bitirseydik
kızımızın adı evimizin yeri bile belliydi
ben mi çok kaptırdım yoksa sen mi beni umutlandırdın?
sen her konuşmamızda evliliğe getiriyordun sözü
kızımız olacaktı adı... o bile belliydi
yalanmıydı yokssa bunlar
ben kadehlerin dibini görmeksizin içtiğimde
sen uyuyordun değil mi?
peki hiç düşündn mü şimdi ne yapıyordur diye
ben her saat her dakika düşünüyorum
peki şunu biliyor musun?
ileride hiç kimseyle evlenmeyeceğimi bunu sana yapamayacağımı
evlilikten nefret ettiğimi
sen giderken beni götürdün kara toprağa ruhumu gömdün
elimi tuttuğu an başkalrı seni aldatmışım hissine kapılıyorum
sensiz bir evlilik benim dünyamda yok
temeli sende kalmış hiçbir aşk ilerlemez zatn
sendende evliliktende nefret ediyorum
inan ölmeyi yaşamaktan çok istiyorum
sensiz bir hayat yerin dibine batsın

21.03.2009 23.55 (eski özelime )