Sen ve Hüzün

Hüzün kokuyor şimdilerde heryer, SEN değil hüzün kokuyor, gidişinin ardından unutulmaya çalışılan ama heryanımı saran hüzün...
Olmuyor, unutulmuyor. Hele ki çevrelemişse böyle hüzün ve ayrılık mevsimi Sonbahar...Gündüzleri birikip bütün kiniyle, gecelere kusuyorsa bütün acılarını...
Fedakarlık değil miydi yapılanlar? Herşeyi basit sayıp, herşeyi unutup SANA odaklanmak değil miydi yapılanlar?
Hayalleri, geleceği, ertelemek ve her hayal, herşey SEN değil miydin?
Bunlar değil miydi yüreğimde anlamını yitiren sevgi denilen o şeyin gerektirdikleri? Yanlış mı tanınmıştı yoksa yüreğimce?
Şimdilerde, senin gidişinin epeyce ardından, herşey aynı sanki...Yok yok herşey değil, SENİ sevişim aynı, kalan herşey aynı değil, herşey yıkılmış, umutlar bitmiş, konuşamayacak kadar basit herşey...
Verilen onca değerin ardından, yüreğime hüznü dost ettiğin için, umutlarımı inandıklarımı yıktığın için, SENİ her gözyaşlarına boğduğun için, SENİ yazarken şu dizelere ellerimi titrettiğin için çok teşekkür ederim...
SEN yine mutlu ol Gülyüzlüm...