Seni çok özledim...

Seni çok özledim. Seni bilmek istiyorum. Seni sevmek, seninle güçlü olmak, iyi olmak.

Yoksun ya, yokluğunun boşluğu çok derin... varlığın, apaçık varlığın, çok mükemmel olurdu. Rahat, korkusuz ve sevgili... dinlemek seni sonsuza dek, seni derin sevmek hep, güzel olurdu...

Belirsiz ya bişeyler , susuyorsun ya, bazen her şey kötü oluyor... yokluğunun derin sızısını çekiyoruz içimize, yaşam için nefes gibi... boşluk var hayatlarda, bilememe, anlayamama, endişe var bizde, hepimizde. Sen yoksun korkuyoruz, tanımıyoruz ya seni, korkuyoruz !

Artık anlat bize, her şeyi... bizi... kendini... Belli etmiyoruz ama çok özlüyoruz..

Ne yapcaz böyle bilmeden anlamadan, nasıl yaşayacaz, başaracaz mı, sora kızacakmısın bize?

Heralde varlığımızın sırrı, bize anlatmadığın amaçta gizli olmalı..

Her şey amaca göre ve yerli yerince...

Yokluğunun verdiği acı ve boşluklarla...
Bitmesi ümidiyle, çok uzaklara...
Tüm hayranlıkların ve şanınla...
Çok çok uzaklardan, sana...