Seni Seviyorum Neyse Ne

Yapabileceğim o kadar çok şey varken yapamadım. Korktum! O kadar soğuktun ki bana o kadar acımasızdın ki yapamadım. Bir duvardın sanki. Aşılması güç kalın, sıvaları dökülmüş bir duvar. Sende farklı değilsin o duvardan aslına bakarsan. Önyargıları güçlü, soğuk ve umutları dökülmüş çocuk ! Sana söyleyemedim gerçekleri. Bak hala bir şeyler gizliyor satırlar. Sana boynu bükük bu aşkın, bu özlemin, bu kahroluşun boynu bükük. Hep şuna inandım ben; senin bana geleceğine hatalıydım affet diyeceğine beni seveceğine inandım. Evet, inandım çünkü hiçbir eksik yoktu bende sadece önyargın fazlalıktı sende. Ara ara gördüğüm bir rüya vardı. Sen vardın içinde ben vardım. Hatta bazen annen vardı rüyamda. Hep üç aşamada gerçekleşirdi rüyam. Sen beni ben seni görürdüm. Sana yaklaşmak, dokunmak isterken, seni seviyorum demeye ramak kalmışken sen giderdin. Ona, onun o hain kollarına giderdin. Sonra annen çıkardı karşıma sende bulamadığım teselliyi onda arardım. Annene sarılırdım, bu ve söylediğim sözler hep aynıydı değişmezdi. Derdim ki gözyaşları içinde o kadına; Ölüyorum desem, severken ölüyorum desem anlıyor musunuz derdim. Anlıyorum kızım derdi. Keşke gerçekten anlasa, anlatsa sana birileri. Ben senden duyduğum gerçekleri sana söyleyemezken nefes takılır boğazımda düğüm düğüm. Anlıyor musun? Neyse ne demeden önce bunları anlayabilseydin keşke!
Seni seviyorum; Neyse ne....