Sensizliğin emaresi

Bir çağlayanın akışı gibi dökülür yalnızlık gözyaşları elime.Bir baharın gelişi gibi heyecanlandırır beni ölüm.Nerde,nasıl durucağımı hiç seçemem.işte bunların hapsi sensizliğin emaresi.tam yolundayken herşey nereden çıktı sensizlik.Sen dolu hayatın tadına yeni kapılmışken neden bıraktın ellerimi.Gözlerin taşırken beni o mutlu gül bahçesine,karanlığa taşıdı beni sensizlik.Kalemim hayallerimi yazarken mısralara,şimdi ölümne duyduğu özlemi anlatıyor.Sensiz nasıl geçsin zaman,nasıl izleyeyim güneşin batışını.Ne kadar değerli ki bunlar yanımda sen yokken.Yaşamam manasızken ne ifade eder bana denizin güzelliği.Nereye ne yana baksam sen ve sensizlik.Gözümü yumuyorum sen açıyorum sensizlik.Akşamlarına koşuyorum günlerin.Karanlığa sığınıyorum senzizlikten.Sensizliği silmek için hatıralardan Allah'a yalvarıyorum.sevmek yetmiyormuş bazen bunu şimdi daha iyi anlıyorum.uzakta yaşıyoruz uzakta bedenlerimiz birtek hayalin yakın bana.Oda olmasa zaten sevgisiz hayatın kahramanı olacağım bu isyankarlar kaldırımında.Bedenim birtek toprağa ödeyecek vefa borcunu.Gözlerine bakamadan geçse de uzun yıllar geçse de senden çok uzakta zaman seveceğim seni sonsuza kadar.son sözüm son mısram sana:

Okunduğu gün ismim gökkubbede kasvet kasvet
Bil ki bu sensiz kaldığıma işaret....