Sensizlik mi?

Bunu en iyi ben bilirim. Sensizken çekilen acıları, sensizken geçen günlerin tatsızlığını en iyi ben bilirim. Keşke bilmediğim bir şey olsaydı bu, sensizliğin acı duygusundan yoksun kalsaydım. Ama hayatta hiçbir şey benim istediğim gibi gitmiyor. Bu acımasız hayat, en acı oyunlarını bana oynuyor. Fakat bu oyunda sana rol yok, sadece bir izleyici olarak yer alıyorsun bu senaryoda.
Belki çok uzun bir süre katlanmak zorundayım bu oyuna. Hani her hikayenin sonu mutlu biter ya , bu hikayenin de mutlu biteceğine inanıyorum ben, sonunda beraber olacağımıza da. Şu anda bu senaryoda yer almasan da sonunda sana da bir rol düşecek ve bu rol sonunda benimle olacaksın, benim olacaksın. Bunun için katlanıyorum bunca acıya. Yoksa sensizlik çekilir dert, kapanır yara değil canımın içi.
Açık açık söyleyemiyorum ya seni sevdiğimi, haykıramıyorum ya seni ne çok özlediğimi?bu daha çok yaralıyor beni. Bu omuzlarımdaki öyle ağır bir yük ki, öyle dayanılmaz ve bu yük artık bana ağır geliyor, taşıyamıyorum