Sesimde ne var

Acıya dokunarak yürümek sokakta ,acıya dokunarak su içmek ,acıya dokunarak fotoğraf çektirmek ,acıya dokunarak uyanmak ...acıya şahit ,acıya sadıç ,acıya bilirkişi ,acıya herşey..Sonrası gerilim..uzun koridorlar ,tüneller boyunca yitip yitip ..bulunamamanın elde kalan ağırlığı.
Ağırlığınca ölüm!...üzerime örtülen toprak atamın ,dedemin ,gelmişimin ve geleceğimin örtüsü..sıcak!.
Sahte ellerimle ,kopyalamaya çalıştığım hayat benim değil!..acı kabullenişler çünkü. Eteğime yapışan bir iki çocuk..onlarında naylon terliklerinin tabanlarına yapışmış acıları..özgeçmişini siyahdan farklı bir tonla boyayanların ,alınlarındaki yazı hep ak!..beyazda acı yok!
Sesinde ne var!.diyenlere sorum yok!..