Sessiz Çiçek
Papatyalar masumiyetin temsili, umudun simgesidir. Herkes sevmez belki papatyaları; ancak o, ruhu naif olanları yansıtır. Beyaz, incecik yaprakları gözlerin akını; kokusu ise ipeğin deseni sayılır. Düşlerde görene devayı müjdeler, gönülleri ise şiirlerde anlatır.
Saçlara bir gün papatya tacı düşerse, sevilirmiş o kadın ömrü boyunca. Düşünde bir kadın duyarsa kokusunu, içer mavi fincandan papatya şerbetini.
Her dönemin modası, sevileni papatya; şiirlerin de vazgeçilmez tadıdır. Belki de sevildiğimizi o söyler bize en güzel sonda yolarken yapraklarını. Keşke bu sessiz çiçeği sevdiğimiz kadar tanısak…