Şiirlerin Önsözüdür

Önsöz






Şair Yunus Emre, Karacaoğlan'dan günümüze gelen bir zincirin, halk kültür ve sadeliğinin takipçisidir. Güneşin doğusunda dünyaya gelen şair, bu kültürün, hikmet dolu bir yaşamın bakış açısını yansıtır. Kutsal değerlere samimi bağlılık, vatan ve insan sevgisini de unutturmaz. Güneşin batısına gittiğinde gurbetin yorgunluğunu, insanların vefasızlığını dillendirir. Kimi zaman taze umutlarla yazar. Bir taze nefes olur okuyucusuna.
Şair harfleri inci misali dizer. Sanatı eski ustaların ciddiyet ve ruhani esintisiyle kelime kelime işler yüreklere. Kimi zaman halkın dertleriyle dile gelir, kimi zaman Allah Sevgisi söyletir onu. Tabi olduğu tasavvuf ekolünün derin izlerini taşır. Halkın gündelik yaşantısını, çıkarsız, samimi, dürüst insanın olgunluğa gidişini anlatır, araştırır, umut eder.
Bazen yorgunluk, ihanetler ve çaresizliklerini edep penceresinden dile getirir. Harfler gözyaşlarında ıslanır. Kimi zaman kelimeler sitemkardır. Hayat gibi gah ağlar, gah güler. Gah sevinir, gah gamlanır. Umudunu yitirmez. Umudu dizelerin ışığıdır daima.
Kendiyle hesaplaşır, kendini tanımanın her şeyi çözeceğini, Kendini bilmemenin her kötülüğün başı olduğunu, tembihler bize.
Efkarlı dizelerden bir kıta :
Feleğin sillesi çok ağır oldu,
Bilmem ki halime acep ne oldu,
Nice ümitlerim gitti yok oldu,
Kurtulmak istedim iyice battım
Dünya gibi, hayat gibi ; her sözün sonu vardır.
Göz açıp kapamak bir ömür buymuş
Kimler ne götürmüş yalan dünyadan
Arayan vallahi maksadın bulmuş
Tine haz duymamış yalan dünyadan
İnancın felsefesi insanın doğasındadır:
Emri ilahiyi bildirir kula
Fıtratı İslamsa tez gelir yola
Ne kadar düşse de o sağa sola
Gönül vecde gelir, baş secde eder
Şair hayatın tecrübesini, inancın tekamülünü ve halkın samimiyetini her şiirde bir ayrı güzellik ve tatla sunar bize. Bize düşen, lafı uzatmadan şairle baş başa bırakmaktır.