Şiirlerle Bak Kendine...

Gamzelerinde kaybolan yaralı bir gülümsemeydi yüzünde gördüğüm...
Gözbebeklerinden neler yaşadığını anladığım an yüreğime hüzün karartıları dökülmüştü bile...
O hayata inat gülüşündü bana cesaret veren,bana yaşama sevinci veren o nefes alışın...
Korkmadan,ağlamadan dalha geçişin hayatla.

Beni sevmeyen ama sevmeyi öğreten, hep seni sevmeyenlerden karanlıklara kaçırdığın o ışıl ışıl gözlerin... Her şey bitti,sona geldik,beni affet artık...Senin için hiç olmayan ben bittim,siyah umudu karanlıkta bulamadım ve pes ettim sonunda...Çok değildi cılızda olsa bir ışıktı sadece istediğim
Karanlık kuyudan uzattığım elimdi tutman gereken,gözlerime bakışındı tutunmam gereken!
Hayat bitti...Bunlar senin için parmaklarımdan dökülen son satırlar
Şiirlerle, bak kendine,
Sevgilerle bak kendine...
Hep benim gözümden bak kendine çünkü ancak ozaman anlarsın ne kadar değerli olduğunu
Her zaman mutlu ol, umutlu ol
Çünkü ancak o zaman anlarsın
Hayatın Umut olduğunu
Hayatın güzel olduğunu...