Siyah Mutluluk - 1

Bahçe çitinin önünde köpeğin uzaklaştırılmasını bekledi postacı..Bu, bahçenin ve evin sevimli köpeği sunny idi..Aslında yabancılara havlamak gibi bir adeti yoktu, ama ne olur ne olmaz diye düşünmüştü postacı..Güvenlikçi postacıyı iç bahçeye aldı..Dr. Frager bahçedeki masada çayını içiyor, bir yandan da kendi elleriyle yazdığı son mektupları paketliyordu..Postacı uzun zamandır sürekli mektup getirip götürüyordu bu eve..Dr. Frager hem sağlık problemlerinden dolayı hem de vakit bulamadığı için çok samimi olduğu postacıyla beraber yolluyordu dönüt mektuplarını..

İlk konuşan postacı oldu, gülümseyerek..

-Merhaba Dr.Frager!..Bugün nasılsınız?..
-El ve ayaklarımda oluşan su baloncuklarını saymazsak gayet iyiyim..Ya sen nasılsın?..Postacılık mesleğini severek yapıyor oluşuna hayran oluyorum inan!..
-Teşekkür ederim Dr. Frager!..Benim işim bu..Hem işten de öte kendimi adadığım, yapmaktan hoşlandığım bir şey..Biz yerlerine ulaştırmazsak mektupları insanlar ne yapar bir düşünsene!..
-Haklısın!..Hem sen olmasan ben de yüzlerce insana ulaşamazdım aynı anda, bir psikiyatrist olarak..Onların dertlerine derman olamazdım ne kadar istesem de..İkimizin de mesleği kutsal sanırım..

Bu arada çaylar karşılıklı içilmiş, masadaki kurabiyelerden yenilmiş, postacı için kalkma vakti gelmişti çoktan..Öğleden sonraki mesaisinin başladığını, ilk fırsatta mektuplarla yine döneceğini söyleyerek izin istedi postacı..Bir dahaki sefere bahçeyi detaylıca gezdireceğini söyleyerek misafirini ayakta yolculadı doktor..Bahçıvan son çimleri buduyordu o giderken..Selamlaştılar aynı anda ve postacı kayboldu bir anda sokakta..

...

Sunny gel yavrum!..Daimi misafirimize alıştın artık iyice değil mi?..Diyerek hayatının büyük parçası, yalnızlıklarının sırdaşı, her şeyi anlıyormuş gibi bakan sunny'i uzun süre okşadı Dr.Frager, misafirini yolculadıktan sonra..O bir doktordu ama yaptığı işler doktorluktan çok öteydi..Şimdi de ellerinin su toplamışlığına aldırmadan kendisine gelen mektupları okuyup cevaplandırmaya devam edecekti..Sunny de az ötede hafif eşelediği toprağın içine yerleşti usulca..Bu uyku vaktinin gelmesi demekti onun için..Dr. Frager bu sessizlikte mektuplara dalmıştı bile..Bahçıvanın çim kırpma makinesi rahatsız etmiyordu artık onu uzaktan..

Annesi o çok küçükken yerleşmişti Amerika'ya..Ailenin büyükleri de orda olunca mecbur kalmıştı bir nevi..Ama zamanla sevmişti o da yaşadığı yeri..Ve Türk- America ilişkilerinin pekişmesi adına Frager koymuştu çocuğunun adını..Onu bir doktor olarak yetiştirmeye söz vermişti, Türkiye'ye dönmeden önce..Yıllar nasıl da yılları kovalamıştı..Toprağa ekilen tohumlar filiz vermişti..İşte Dr. Frager uzun yollardan, büyük emeklerden sonra yükselmişti bu makama..Elinde olanların son derece farkında birisiydi..Bu yüzden de para kazanmaktan ziyade elindeki güzellikleri paylaşmanın derdindeydi..Sunny ise ona bu yolculukta yardım eden, duygusal, sahibini çok seven, sadık bir köpekti..Her an Dr. Frager'ın yanında gezer, her lokmasına eşlik ederdi nerdeyse..Az sonra sadece randevu saatlerinde içinde olduğu muayenesine uğrayacaktı Dr. Frager..Hazırlanması için acele etmesi gerekiyordu bu yüzden..

...

İstanbul bir çok insan gibi Dr.Frager'ın hayallerine de sessizce sahiplik ediyordu şimdi..Oysa ne çok özlemişti doktor bu şehri, America'da olduğu dönemlerde..Hatta her karışını, her parkesini özlemle içine çekmişti hayallerinde..Ta ki İstanbul'da muayenehanesini açıp yeni hayatına başlayana kadar..Şimdi daha huzurluydu ve eskisinden daha duygusal..Her şey onun için ağlama sebebiydi sanki, her yanda şaheserler..Hayranlıkla seyretmek İstanbul'u onun işiydi..Bunca karmaşasına rağmen bu şehrin, sıkıntılarını mizahla atmak, en çok onun özelliğiydi..

Arabasına seri bir şekilde bindi Dr.Frager..Sunny'nin beni de al!..Diyen nazlı bakışlarına haftasonunu bekle der gibi bir işaretle cevap verdi doktor..Ve hastalarını bekletmemek için erkenden koyuldu yola..

Güneş İstanbul'dan ışığını esirgememişti ..Yol kenarlarında laleler, türlü isim ve renklerde çiçekler vardı..İstanbul'un vazgeçilmezi mendil satan çocuklar arabaların arasında cesurca dolaşıyordu yine..Arabanızı silebilir miyim?..Diye yalvaran çocuğa neler söylemek istiyordu Dr.Frager, yanına alıp..Onu böylesine geçici emeller uğruna kullananlara bir çift söz yanısıra..Senin okuman lazım çocuğum, alet olmamalısın seninle tembelleşmeye alışan büyüklerine..Ve yürümelisin çocuğum!..Gelecek ayaklarına serilsin diye..Büyümelisin, yapmak istediklerini büyütüp içinde..Bunlar dönerken içinde doktorun bir mendil almaya karar verdi kısa bir moladan ibaret kırmızı ışıkta..Parasını uzatırken çocuğa, camdan;
-Okumalısın çocuğum, önce okul anlaştık mı?..Diyebildi sadece..

Ve kendi çocukluğunu alıp ellerine sıkıca sarıldı direksiyona..Beş dakikalık bir yol kalmıştı muayenehaneye..Her şeyi hazırlamış doktoru bekliyordu Canan, masasında açılmayı bekleyen onlarca mektupla..Son iş çay suyunu ocağa koymaktı..Bu yoğun günde Dr.Frager'ı çaysız bırakmamalıydı her zaman olduğu gibi..Demliği ocağa koyunca tamamdır!..Diyerek derin bir oh çekti Canan..Dr.Frager'a bu zor işlerinde yardım etmek her şeyden önce kutsal bir görevdi..Bir insan daha iyileşirse ne mutlu bize dedi içinden..Faydam olursa, ben de bu dünyadaki en şanslı insan sayacağım kendimi, hastalarını evladı gibi seven bir doktora asistanlık yaptığım için..

Arabasını park edip doğru muayenehanesine geldi Dr. Frager..Her zamanki gibi üzerinde müthiş bir enerji, yüzünde tebessüm vardı içeri girerken..Çok çalışmalıyız diyen bakışları Canan'ı umutlandırdı..

-Hoş geldiniz Dr.Frager!..Ben de tam çayı demliyordum..Diyerek karşıladı asistan doktoru..Havada memnuniyet vardı, bir de yeni demlenmeye başlayan çayın kokusu..Dışarıda güneş ve iyileşmeyi isteyen hastalar.Hepsi bu muayenehanenin parçaları gibiydi sanki..