Siz Hiç Kardelen Gördünüz Mü

Siz hiç Kardelen gördünüz mü?
Ben bir kere gördüm sandım hırçın bir kış gecesinde beyaz karlar arasında bir sıcak gülümseyişti bana bakan masum sevimli.
Ama maalesef çekip gitmelerle dolu hayat...
Bir Kardelendi gördüğüm ya da gördüğümü sandığım, mutluluğu yakaladığım ya da yakaladığımı sandığım. Sonra, yine her şey aynı. Aslına döndü, donuk kırmızıya sarılmış lacivert bir bedenin tin içindeki kıvranışları bozdu sessizliği uzaklara seslenen feryadıyla.
Ve... `artık ben gitmeliyim` dedi Kardelen bana veda bile etmedi. Bir kar fırtınasında yitirdiğim gücümün yetmediği sahralarda yaşıyorum artık ben.
Gitme dedim ? emin değilsen', ? belki de gitmem en doğrusu' dedi derinden bir of çekerek yanına aldığı bir parça yürekle.
?Gidişin çözüm olmayacak' dedim. Durdu dinledi gülümseyerek, ?ardımdan gelenlere bırakıyorum seni',ben ? gidenlerin ardından yürüyorum, izlerinin takipçisiyim' dedi sessizce.
Siz hiç Kardelen gördünüz mü?
?Gitme' dedim elimi uzatarak. ?Ellerim yok artık bak' dedi.
?Aslında gitmiyorum güneş saçlım, tüm gitmeler gelmeler içindir' dedi.
Ben hiç Kardeleni görmemişim meğer siz gördünüz mü?
Belki gelir...
Ama buralara hiç kar da yağmıyor ki...

Düşüm de kar, düşüm de Kardelen...

Soğuk gecelerde uyumuyorum belki kar yağar diye, Kardeleni bekliyorum...

Esenlikle ve sevgiyle... Melekler öpsün yüreğinizden...

İZMİR KARŞIYAKA