Son Mektup

Yine elimden kayıp gittin.her kavgamızın ardında düştüğün bunalımı yaşamak zorundaymışsın gibi yine beni yalnız geceye mahkum ettin. Sevmek istedim ama sevilmekte istedim. Bu kadar zormuydu sevdiğini gösterebilmek. Bir umut vermek geleceğimize dair. Her seferinde birilerinin desteğine muhtaç engelli biri gibi davranmak neden. Ki onlar bile umudu senden daha iyi bilir. Yüreklerine ufacık bir sevgi tohumu yeşertmeyi sevgileri için mücadele etmeyi senden daha iyi bilirler. Hep karamsar dolu sözlerle karşılanmaktan bıktım. Bir şeylere karar verip o karardan vazgeçmekten. Hep adım atıp karşılığını alamamaktan bıktım. İçimde sana hep yeşertmeye çalıştığım duygular bile beni terk etmeye başladı senin gibi. Onca yıl birbirmizi gerçekten tanıyor gibi geçen onca koca zaman. Ne varki hiç bir şey olduğu yerde değil. Sende değilsin bende. Zaman herşeyi değiştirdi. Sana olan sevgim hiç değişmemişti beni sevginden yoksun bırakana dek. Bende suyunu vermediğin bir gül gibi soldum. Sana artık geçmişten seslenicem. Bitmemiş gibi anılarımızı hep yanımda taşıcam. Şimdi eminim beni sen terk ettin diyeceksin. Evet ben terkettim ama daha fazla sevgisizliğe , sorumsuzluğuna beni her seferinde yalnız bırakmana tahammülüm kalmadı. Tükenmişlikle devam edemezdim. Yanında geçirdiğim mutlu anıları yakalamak için çok mücadele ettim ne kadar değer verildiğimi görene dek. Hiç hayatında en olmadım. Benden önceleri vardı ailen, işin, arkadaşların. Savunmasızım, çaresizim senin varlığına o kadar alışmışım ki şimdi uzak kaldığımız zamanlar gerçekten çok canımı acıtıyor. Ne yapıyım, nereye gideyim , kime sığınayım bilmiyorum. Hep bir iç sıkılması, durup dururken nefes alışlarımın hızlanması evet bu gerçekten zor olucak biliyorum. Sensiz aynada ki yüz bana yabancı geliyor. Senin için süslendiğim günlerdeki kişi yok sanki.
En son konuşmamız da bana sarf ettiğin sözcükler aklımdan çıkmıyor. İşim bitince geleceğimiz için adım atarız demiştin. Mazeretin büyüktü evet ama bir bir saat bile bana yeterdi. Her seferinde ertelenmek, yok sayılmışlık duygusu ve bahanelerle dolu sözcükler artık gerçekten katlanacak gücüm kalmadı. Şuanda içimde sana özlem duygusu var ama sürekli tekrarını yaşadığımız zamanlar beni senden uzaklaştırdı. Ya hep yakın olucaktın bana yada uzak. Arada kalma düşüncesi beni bitiryor. Başkalarına sürekli dayanman kendi ayakların üzerinde kendi kararlarını alıcak kadar olgunlaşamamış olmansa cabası. Ne yazık artık kıymet bilinmek istiyorum. Sevilmek ve sevgisini hissetmek istiyorum. Geleceğimi paylaşmak istiyorum bizim olacak bir geleceği.