son veda....

Belkide ilk ve son merhabam sana
kızıl bir güneş gibi yanan şu bedenim seniin için son çırpınışlarını verirken
hayalllerimi uçurtma yapıp sana yollluyorum,,gönlümün fırtınasında parçalanmış ve kıyıya vurmuş bir haldeyim sensizliğin ne demek olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum. Başta her şey çok kolay gelmişti. Yapabilirim sanmıstım.. bak olmadı işte! Ayakta durmaya gücüm yok artık. Kalmadı!

Ayrılık aramızdan soğuk bir nehir gibi akarken,yüreğimin her parçası seni sayıklarken,gözlerinde yok olmaya bile razıyken neden bu son?

Biliyorum artık kelimeler tükenti,sözcükler lanetlenircesine senin tarafından zindanlara kapatılıp üzerlerine kapılar çarpıldı.

Aslında özlemiştim ayrılığı ve soğuk yüzünü. . .fakat senle birlikteyken bile onu yaşıyordum.damarlarımda insansı bir soğukluk dolaşırken,yüreğim gözlerine karşı bu amansız savaşı kaybederken.eriyip gidişim bir sonun baslangıcını alevlendiriyordu...

Karşılıksız sevebilmek miydi sevmek...bilmoyordun hani ya öğrenmekte istemiyordunya neyse..

Yaşama dair neyim varsa senle birlikte hayallerim,umutlarım,düşlerim,yarınlarım,artık bir serçenin göz yaşında saklı...hani derlerya onlar ağlayınca ölürlermiş bizde öle bişey işte...

Son demek gelmiyor sana içimden ama beni sevmenide isteyemiyorum artık...ne güzeldi değil mi yaşadıklarımız ne güzel...ikimizde bilemedik kıymetini ikimizde...

İki tarafında uzun süre sessiz kalması ikisininde haksız olduğunun göstergesi...ben bu sessizliği bozuyorum.yüreğimi çıkartıp ayaklarının dibine,ellerinde yaktığım ateşlere atıyorum...senin isteyipte yapamadığını gözlerimi gözlerinden söküp atıyor ve sonsuza kadar zindanlara kelepçeliyorum...
Ufkunun bakışı doğup güneşi aradığında
Yüreğin bir nevze olup beni hatırladığında doğuya bak...

Tüm iyilik melekleri sana oradan gülümsüyor olacaktır......
Hoscakalllll..