Sonsuz Satırlarda Sen

Gecenin sessizliğinde yazıyorum bu satırları, bir sigara dumanının havada süzülüşü gibi, kelimeler de yavaşça dağılıyor etrafa. 

Belki de her cümlenin ardında farklı bir anlam gizli, tıpkı hayatın kendisi gibi, bazen şiir, bazen de bir mektup gibi…
Her nefeste yeni bir düşünceye yol alırken, sen de kendi ritmini bulursun belki bu satırlarda.
Yazılması gereken yüz binlerce kelime varken, ben yine her seferinde seni yazıyorum.
Her kelimem, her düşüncem sana çıkıyor, kendimi bu konuda alıkoyamıyorum.
Ve her defasında kalemim seni anlatmaya yöneliyor, sanki sözcükler de seni bulmadan huzur bulamıyor.

Her cümlenin sonunda yine sana çıkan yollar var ve ben de bu yollarda kaybolmayı göze alıyorum.
Ve her nefeste, düşüncelerin dansına eşlik eder gibi, kelimeler de birbiri ardına sıralanıyor.
Her satır, bir öncekinin devamı gibi görünse de aslında bambaşka bir dünyanın kapılarını aralıyor.
Bazen bir şiirin dizelerinde kayboluyoruz, bazen de içten bir mektubun satırlarında kendimizi buluyoruz. Ve böylece her kelime, her cümle, içimizde farklı bir tını bırakıyor, bizi bambaşka diyarlara götürüyor.
Keşke sen de bir ömür kalbimde ölümsüz olsaydın, seni yazmak yaşamaksa, ben her akşam seni yazarım.

Ve her akşam kalemim, seni satır satır yeniden canlandırır; her harfte, her kelimede bir parça daha derine inerek, seni keşfetmeye devam ederim.
Gök yüzünün maviliği, denizin karası, sanki sen gidince bütün renkler beni terk etmiş gibi.
Olmuyor ne seninle ne de sensiz, ama ne yapacağımı da bilmiyorum.
Kalem susmuyor, kağıt ağlıyor; ben, gece, yalnızlık ve sen…
Ve her gece, yalnızlığın koynunda seni yazarak var ediyorum ikimizi.
Kalem kağıda her dokunduğunda, sanki sessizliğin içinden bir fısıltı yükseliyor;
varlığınla dolup taşan bu satırlarda, seni hem buluyor hem de kaybediyorum.

Böylece her kelime, her cümle, bir anlamda seni ölümsüzleştiriyor.
Ve her nefes alışımda, sanki senin varlığınla doluyor içim; sensizliğin boşluğunda bile, yüreğimdeki sonsuz sevginle ayakta kalıyorum.
Zaman nasıl akarsa aksın, biliyorum ki kalbimdeki yerin hep aynı kalacak, ve ben her satırda, her sözcükte seni yaşatmaya, seni hissetmeye devam edeceğim.

Huzurla bir gün çıkıp gelirsen yanıma, bil ki o gün, tüm kelimeler susacak ve sadece varlığının sessizliği konuşacak. Satırlarda Sen