söz hakkı

bugüne kadar kendime taktığım 'güya platonik aşk sarhoşu 'lakabımla türk yazın hayatına özellikle şiir olarak bir
şeyler katmaya çalıştım ancak kimsenin beni dinlememesi yani sesimi duyuramamam ve kimsenin içimdeki cevheri
keşfetmekte bana yardımcı olmamasından dolayı şu an hala kendimi geliştirmekle uğraşıyorum...(ya da bu benim
gelişmiş halim ama insanlara yetmiyor...)
Onca kötü hayat tecrübeleri ve kadersiz bir kazadan sonra sanki daha çok dinleyicimin olması ve tecrübelerimden
başkasının da ders çıkarabilmesi gerekirdi gibi geliyor bana...tabii siz okuyucularımın ilk tepkisinin ne

olacağını tahmin edebiliyorum:"ne yaşadın ki daha sen?" diyeceksiniz belki bana...evet belki yeterli şeyler
yaşamamış ve hayatımın daha başındaymış
gibi görünüyorum... ama unutulmamalıdır ki;belki ben sizin yaşadıklarınızı,sosyal bir ortamın içinde kişilik
kazanmanızı vs. yaşamadım ama siz de benim yaşadığım platonik hayatı yaşamadınız...Dolayısıyla birbirimizi
anlamamız için dinlememiz ve karşılıklı söz hakkına sahip gereklidir...