Süheyla-7

Hasan babasının ilaç saatinde kurmuş olduğu saatin sesiyle uyandı. Bir anda etrafına bakındı babası yoktu. Başka bir yerde yatıyordu sonra aklına geldi babasının annesiyle oturduğunu. Kalkıtı ve ilaçların ve suyun babasının odasında olduğunu hatırladı. Bir an düşündü nasıl giderim acaba diye sonra yürüdü merdivenlerden üst kat a önce annesinin odasına bakmak geldi aklına ve annesinin odasına doğru döndü. Kapı açıktı içeri baktı kimse yoktu içerde. Annesinin babasının odasında uyuduğunu anladı ve sevindi heyecanlandı bir anda.

Babasının oda kapısı aralıktı tıkladı hafiften ve ses bekledi içerden. Ses gelmedi yavaşça kapıyı açtı ve yatak boştu şaşırdı bir anda kapıyı ardına kadar açtı. Yan koltukta babası ve annesi yanyana oturmuş battanyenin altında bir birine yaslanmış uyuyorlardı. Bir süre seyretti onları sevgi ve heycanla. Sonra aklına resimlerini çekmek geldi. Babasının kütüphanesinden sessizce aldı makineyi geçti karşılarına sesizce deklanşöre bastı ve ölümsüzleştirdi o içini alevlendirip yıllarca bulamadığı sevginin görüntüsünü.

Deklanşörün sesi ve flaşın patlamasıyla uyandı Salih beyle Ayşe hanım bakındılar etrafa ve yan yana uymuşlar. Derin ve tatlı uykunun sarhoşluğunda hasanın karşılarında sevgi ve heyecanla gülümsediğini gördüler. Üçü bir anda güldü ve sustu. Utandı Ayşe hanım Salih bey elini tutu ve utanmamasını anlatırcasına sıktı parmaklarını. Hasana işaret etti bir daha çek diye ve elini canının omuzuna atıp başını aldı başına doğru yanak yanağa hasan çekti resimlerini. Döndü ve Ayşesinin yanağından öptü oğlu bunu kaçırmadı peş peşe her anı çekti karelerine.

Salih bey yatağına yattı ve Ayşe hanıma nerde yatmak istediğini sordu. İsterse onun odasında yan tarafta ona yatak açabilirlerdi. Ayşe hanım sa utanmıştı hayır ben odamda yatayım diye mırıldandı. Salih bey peki olsun yeterki sen kırılma üzülme diye gözlerine baktı sevgiyle. Unutma ben hastayım belki yarını olmaz bu akşamın.Ayşe hanım durdu ve gözlerinin buğusunda sustu. Hasan annesine sarıldı ve gel anne ben yatağını hazırlatıyım bende yanı başınızda yatarım. Annesi evet dercesine geri döndü oturdu koltuğa Hasan uzaklaştı odadan. Salih bey yatağında yarı yaslanmış başladı söze. Sen haklısın ne dersen fakat bizim sevgimizi bitirenler utansın. Sen bu evin sahibi ve hanımısın ben yıllarca bunun hayalini kurdum sensiz. Şimdi dünyanın en mutlu insanıyım çünkü ben bu günü görmeden öleceğimden korkuyordum. Oğlumuzun gösterdiği cesareti ben yıllarca gösteremedim. Şimdi hiç çekinmeden sıkılmadan istediğini yapabilir değiştirebilirsin. Senden tek isteğim beni yanlız bırakma. Son günlerimde hep sen ol anımda.

Ayşe hanım başını öne eğip belkide haklısın bende hep bir gün buluşacağımızı hayal ettim. Fakat bir anda oldu herşey hala inanamıyorum. Onun için kusuruma bakma. Ayrıca ben hazırlıksız geldim evi işleri biliyorsun öyle bırakıp geldim. Kapıldım evlat segisi peşine geldim. Acaba bir gidip dönsek olmaz mı? Salih bey sustu ve düşündü. Olur dedi hele bir uyu uykunu alda sabaha konuşuruz bunları şimdi üzme kendini artık bundan böyle senin bir dediğin iki olmaz bu evde ben olsam da olmasamda.

Hasan annesinin yatağını hazırladı ve yanda ki koltuk da da kendine hazırladığı yatakta bölünen uykusunun devamına başlamak için uzand. Odada ses yoktu. Bir süre sonra Salih bey uyudunuz mu diye sordu. Hasan hayır baba bir derdin mi var diye sordu. Oğlum annen uyudumu? Ayşe hanım sesleri duydu fakat ne konuşacaklar diye sustu uyur gibi yaptı. Hasan bilmem ne oldu söyle gerekirse uyandırırım diye fısıldadı. Yok sordum oğlum uykum yok hani konuşurduk diye sordum. Hasan babasın anladı ve annesinin uyumadığını da biliyordu. Ne yapmalıydı diye düşündü. Sonra babasına baba sen uy şimdi çok yorudun iki gündür dinlen yarın uzun uzun konuşursunuz.

Herkes uyumaya çalıştı fakat uzun bir süre kimse uyuyamadı. Yorgun düşen gözler kendiliğinden uykuya kapandı. Sabah saat sekize geliyordu Hasan kalktı ve sesiz ce çıktı odadan. İşlerini yapmak için üstünü giyip ayrıldı evden. Ayrılırken tenbihledi ev halkını ve gerekenleri söyledi.

Önce Salih bey uyandı ve yatağında sessizce yattı bekledi canının uyanmasını seyretti uykusunda yıllarca içinde yaşattığı aşkını. Ayşe hanım bir süre sonra uyandı ve Salih beyin onu izlediğini gördü bir anda çekindi utandı ve yavaşça oturdu yatağının içinde. Güaydın dedi Salih oda sanada günaydın hastamısın neden uyumadın diye sordu. Salih bey hayır aksine hiç olmadığım kadar iyiyim. Sadece seni seyrediyordum tıpkı eski günlerde ki gibi. Üzüntü ve özlemle gülüştüler utanarak. Sonra kalktı Ayşe hanım yatağını topladı Salih bırak dedi toplarlar o olsun ben toplayayım dedi. Sonra salih beyi alıp alt kata indiler. Hava güzel ve sıcaktı. Kahvaltılarını bahçede hazırladıklarını söyledi hizmetçi onlarda bahçeye çıktılar ve masada karşılıklı oturup çaylarını içip kahvaltılarını yaptılar. Uzun süre konuşmadılar. Daha sonra Salih bey istediği birşeyin olup olmadığını sordu. Ayşe hanım hayır teşekkürler dedi.

Salihbey masanın temizlenmesini istedi ve güzel taze çay hazırlamalarını söyledi ve millet gittikten sonra Ayşe hanıma ne düşündüğünü ne yapmak istediğini sordu. Onlarla kalmasını istedi ondan. Ayşe hanım düşünmesi gerektiğini ve en önemlisi memlekete gidip evini bahçesini toparlaması gerektiğini söyledi. Salih bey peki daha sonra gelirmisin en azından kışı bizimle geçirirmisin diye sordu? Ayşe hanım o olabilir belki. Ayrıca kafam çok karışık köye gitsem belki daha rahat düşünürüm bazı işleri diye ekledi. Peki dedi Salih bey Hasan seni yarın getirsin fakat bir şartım var. Ayşe hanım nedir diye sordu fakat düşündü nedir diye bekledi cevabı. Hafta sonları Hasan bazan gelip alsın seni bir iki günlüğüne gel hafta sonlarını burda geçir. Ayşe hanım biliyordu Salih hastaydı ve hastalığı sonzamanlarındaydı. Onun için kırmadı Salih beyi olur dedi. Buna çok sevinmişti. O günü beraber geçirdiler. Eski günlerinin güzelliklerini ve uzak kaldıkları günlerin tadını çıkardılar hep sohbetlerinde. Kimseyi almadı Salihbey yanlarına. Son gecelerinde hiç uyumadılar başbaşa kaldılar Salih beyin odasında ve sabah yola çıkma zamanına kadar da hiç ayrılamadı Salihinden Ayşe hanım....



Devam Edecek...