Sustum

Şimdi içimdeki acı, tarifi imkansız, bir şekilde büyüyor. Her geçen gün , senin bıraktığın boşlukta bedenim sallanıyor. Ruhumu bir kafese sıkışmış gibi hissediyorum, canım çok yanıyor. Uzun cümlelerimin yerini, daha uzun sessizliklerime bıraktım. Susmak; çözüm değil belki ama.. konuşarakta çözüme ulaşamadık biz asla. bir kamyon çarpsa beni nasıl olurdu acaba! sıyrılır mıydı bedenimin acısı ile senin acın. Sanmam bu sefer bir farklılık yapıyorum gel demiyorum. Artık gelmelerine bile gücüm kalmadı. Sadece oturup arkandan yas tutacağım, gücümün yettiğince. Git diyemiyorum. Sessiz kalıyorum ben bugün... Sustum... Bugün sustum...