Teşekkürler

Teşekkürler

Hani derler ya, kelimelerin bile kifayetsiz kaldığı andır şimdi,
Benim en yakın arkadaşım yazılar ;
Hani herşeyi anlatabilirdiniz benim yerime, hani duygularıma tercüman olurdunuz.
Şimdi neden bu kadar az kalıyorsunuz?

Bu içimdeki duygu, bu zamana kadar ilk defa bu kadar beni ben yapan, beni benden alan, olmazsa yasamayamacığım kaynağım, suyum, nefesim oldu.

Çok özledim deyip nasıl anlatırım seni bu kadar çok görmek istediğimi,
Çok seviyorum deyip nasıl anlatırım sana olan sevgimi,
Çok aşığım deyip nasıl anlatırım sana olan aşkımı.

Ama anlatmama gerek de yok zaten sen biliyorsun aslında.
Çünkü biliyorsun nasıl nefesim kesilecek gibi olduğumu, nefes alabilsem bile nasıl heyecanla sesli nefes aldığımı, nasıl senin gözlerinde kaybolduğumu.

Hayatımda ilk defa sonunu düşünmeden yaşıyorum. Çünkü sonu olsun istemiyorum.

Belki sonu yok; sonsuz olsun o zaman,
belki hiç bir zaman hayallerim gerçekleşmeyecek; hayallerimde kal o zaman,
Belki seni birdaha göremeyeceğim; düşlerime gir o zaman,
Belki bir gün sen de bitecek,
Ben de hiç bitmeyecek bunu bil o zaman.

Ama sonunda ne olursa olsun,
bu dünyadan göçüp gitmeden önce insanın hayatında kesinlikle bir kere yaşayabileceği bu duyguları yaşattığın için sana çok teşekkür ederim..