Titrek Kalemler

Battığında güneş
Kararırsa her köşe
Yıldızlar çıkar evinden
Sararlar gök kubbeyi

Geceleri dolanan bulutlar gibiydin. Bir yerlerdeydin. Belki her yerde. Göstermesen de kendini. Varlığını bilmek yetiyor ve artıyordu bile...
Uykulardan önce düşlerken seni, bıçak gibi girersin dünyayla arama. Battaniyem olurdun gece uykularında...
Ne de güzel sevilirdin sen şimdi.
Yürüyüşünü geçtim; duruşun, bakışın... Nasıl nefes almaktır o öyle. Hava olsam da ciğerlerine dolsam. Özür dilerim sevdiğim, çıkmak istemem senden.
Su olsam, kiepiklerinde biriken tozları temizlesen benimle. Affet sevdiğim... Boğmak isterim seni içimde. Hapsetmek isterim en derinlerime. Çıkma benden olur mu?
Göz çukurlarıma düşürdüm seni. Asla yere çakılamayacağın, sonsuz bir çukur. Korkma sevdiğim... Düşersen de şiir yaprakları var göz bebeklerimde. Gözyaşıyla sularım her sabah.
Üzerine düş bahçelerimin.
Üzerine düş sevgimin...
Ne de güzel gülerdin öyle.
Sen gülünce depremler olurdu diz kapaklarımda, yıkılırdım yere...
Yangınlar çıkardı yüreğimde, kavrulurdum hasretinle...
Sel alırdı elmacık kemiklerimi...
Ve bir kalemle ayırırdım ruhumu bedenimden. Bir kalem perde çekerdi dünya ile Gökyüzüne.
Gök yüzüne.
Akarsular sana aksa. Eteklerinde birikse gemiler dolu denizler. Bir çiçek yetiştirsem senden ıssız bir adada. Sana açsa.
Uzayda çiçek yetiştireceğim! Açmaz diyorlar, gülüyorlar. Hiç şiir dinlememiş insanlardan ne tepki bekliyoruznki. Aslında benim şiir okuyanım yok. Kendime okurum...
Diyorum ki, çiçeklere şiir okusam...
Bir nebze de olsa senin bende bıraktığın etkiyi onlara anlatabileceğimi umuyorum. Olur ya belki de, ne havaya, ne de suya ihtiyaçları kalır.
Şiir de öyle değil midir zaten? İçimizde kaynayan suların gözlerimizden taşması ve süzülmesi gökyüzüne. Sonra bulut olup uçması dünyanın her yerine. Ve yağması; bazen kurak çöllere şifa, bazen okyanuslara unutulmuşluk.
Ne güzel seviyorum seni. Konuya da giremedim aslında bir türlü. Güya seni nasıl sevdiğimi anlatacaktım. Anlatamadım. Bilmiyorum seni nasıl sevdiğimi. Diyorum ya, gerçekten bilmiyorum. Sadece seviyorum. İfade de edemiyorum. Sana bir şiir versem, ödeşmiş olur muyuz?
İkimiz de birbirimize bir şey vereceğiz madem... Sen bana kalbini ver, ben sana bir şiirimi. İki türlü de aynı yola çıkıyor zaten.
Hatta kabul edersen sana bir ömür şiir yazabilirim. Kabul eder misin?
Çok güzel severim ben. Bazen seni sevdiğime hayran oluyorum!