Totemi Dil 1-2

Groteskti mana anlayışlı dillendirme, içsel duyuşlu içsel okuyuşun, iç seslendirmeli mana diliydi. Totemi mana anlayışı tarihte ilk kez semboller üzerine mana bindirme dili olma işiydi. 

Dıştan özneler arası ortak anlamanın mana diliydi. Kısacası Totemi dil, totem ve totem gibi simge semboller üzerinde anlatmanın mana diliydi.

Örneğin, totemi alan içinde yapılan ilk sosyo öznel düzenlemeleri oluşan çevrim kuralları totem gibi semboller üzerinde anlatılan ve anlaşılan bir mana ve ifade diliydi. Duygular bile totem üzerinde anlatılmanın ortak dilini oluşuyordu.

İlk dilsel süreçler içindeki kuş dili, ne zaman ki totem gibi simgelerle anlatılan manalar diline dönüştü; işte bundan sonra oluşacak deneyimler ayrıntısı mana dili üzerinde kendisine hareket alanı bulacaktı.

Üreten ilişkilerden önce "pek pek isim verme bilinci" yoktu. Homurtu, inileme tarzı sesler ve davranış sal, duygu sal işaretler (empati sel işaretler) günlük iletişimi kurmağa yetiyordu.

Yani kimse hemcinslerimize dil öğretmiyordu. Hemcinslerimiz basit ama yeterli bir iletime işi dışında coşkuya düşseler bile gelişmiş semboller dili ortaya koyma gereğini pek pek duyamıyorlardı.

Günlük sağlamalar içinde iş bölümü yapma gibi, iş birliği yapma gibi, üretim ilişkisi kurma gibi pek çok ayrıntıya vakıf süreçler olmadığından, iletişim dili kendi kendine yavaş bir nicelimler içindeydi.

Totem alan kültürü ortaya çıkmadan önce günlük avcı toplayıcı sağlatma düzenlemesi içindeki kuş dili denen ses ve vücut eylemleriyle planlamayı anlatılma işi “daha etkili bir yöntemdi”.

Aslanlar sosyal yaşamı içinde ve av esnasında planlı davranırlar. Yalıtıma alan içindedirler. Aslanlar planlı davrandıkları halde türlü homurtu düzeyi dışında, bir dil oluşturamamışlardır.

Araç kullanma, planlı işlerde belli bir düzeyden ileri ayrıntılanamama gibi süreçler; bir dil oluşturmaya eğim edecek olan biyolojik komplikasyonların muhafaza edilmemiş olması ile kükreyen aslan dilinin de kükreyen bir kültür dili olma, dışına çıkamamasındaki sebepler arasında sayılabilir.

Şeyler evrensel dokudan yalıtımlarla yerellik bağıntısı içindeydi. Evrensel doku ne konuşmanıza engeldi. Ne de şu var oluş şekli konuşur, ama bu var oluş şekli konuşmaz gibi bir nüksedişleydi.

Evrensel doku yerelleşmedikçe olmalarla (olamlarla) işlerlikti. Hayat ve türler her bir durum ve zerresiyle bu olmaları taşıyan yerellik içinde kısmi bir evrensel dokuylaydılar.

Her titreşim bir renk, bir frekans, bir yük ve bir sesti. Yeter ki zorunluluklarına ve niceli durumlarına denk gelesinlerdi. Zorunluluklar denk düşmelerin niceli durumlar seçkisiydi. Mikro kuantum dünya hariç, makro dünyada hiçbir şey kendi öncesi süreçlerde uç vermeden birden belirme değildi.

Kolektif bağlanım alanı içinde izole olma anlayışı ön plana çıkmıştı. İzole alan duygudaşlığı, TOTEM KARDEŞLİKTİ. Kendin gibi totem kardeşlere de empati yapmak esastı. Yani bencillik yerine özgecilikti.

İşte bu totem kardeşler olma tutumu manaca ayrıntılama olup dil sel öğeleri ve geleceği zorlayacak bir intibak süreciydi. Totem alan duygudaşlığı sürüye bağlılığı değil, gruba aitliğin bağlılığıydı (totemi aitlikti).

Yani totem alan içinde duygular da yalıtıma edilmişti (tecridiydi). Duygularınız sadece gruba ait olanlara gösterilen bir alakaydı.

Totem mantığı mana olarak simge veya semboller üzerinde izole alana tabii ait eşmeyi göstermemenin simgeler diliydi. Totemi mana aynı totem işareti taşımanın birbiriyle iletişim kurucu yakınsama, tekniğiydi de.

Totem sembollü iletişim dili, aynı anda kendisini totem alan dışındakilerden ıraksatmanın da bir mana anlayışıydı.

Totem sembollü olan iletişim dili grup aitlerinize dokunma meşruiyetiydi (buna cinsellik de dahildir). Grubuna dokunup grup dışındakilere dokunmama tabusu izole bir gruba aitlik bilincinden kaynaklanıyordu.

Totemi mana dilinde kardeşine dokunma meşruiyeti ile totem kardeşi olmayana dokunmama yasağı; TABUYDU. Tabu, totem alanın sosyal ya da sosyolojik alan etkisiydi. Kendisinden önceki güvenli yolu kendisine aktarma yöntemiydi. Şimdinin haram ve günah bilincinin nesnel öncüsüydü.

Kişiler atalardan kalma deneysel bilgiyi ve müktesebatı, totem alanlı tabu dili içinde öğreniyorlardı. Sürü dönemi, "günlük kaygıların sağlanmasında kaostuk bir etkiye sahip tedirginlikti".

Oysa totem alan sürü dönemine göre sınırları belli bir alanın müdafaası içindeki "kolektif alan etkisinin iş birliği ve iş bölüşümü içinde düzenlenmiş enerji alanıydı". Düzen, kaosun tedirginliğini bastırmıştı.

"Düzenli enerji alanı; totemi bir etki ve totemi bir tabunun amuletli ile semboller dilini, kodlamaydı". Tüm bu "yüküm sel ve taahhüt anlamların önemi "totem ikonuyla somutlaşmanın ilk semboller dili" olmasıydı.

Totem alan yalıtımı, yalıtım sal alanın güzelliklerinden ileri gelen bir seçilim değildi. Aksine müdafaa edilen (koruyan) bir totem alan vardı. Korunan alanın iletişime yapması vardı. Korunan ve iletişiler yapılan alanın sağlasan kaynakları vardı.

İşte korunan alan iletilmesi içindeki kaynakların yeterli ve yetmez oluşuna dayalı nüfusun beslenmesi, sağlaması etrafındaki sayısal özne nedenli sınırlamalara dayalı olarak yalıtım vardı.

Yalıtım da grup aitliği gibi, totem aitliği gibi, dokunum tabusu gibi kendilikten bir seleksiyon aygıtı olarak çalışıyordu.