Unu/tamam

-Unut beni.
+Unu-TAMAM.

*
Siz hiç sevdiğinizin sizden gidişini izlediniz mi?
Ben izledim.
Yıllarca besleyip büyüttüğünüz aşkınızın bir anda yön değiştirmesi... Evet, evet, tam da bu. Sizden sapıp başka birine yönlenmesi. Ne garip değil mi? Her şeyini bildiğiniz, her şeyiniz yaptığınız kişi el'lerin elinde yabancı kalacak... O bunu bilmiyor. 'O beni daha iyi anlıyor" diyor belki. Ama söylesenize, yeni kişi biliyor mu sevdiğinizin ilaç saatlerini? Okuluyla evi arasının kaç durak olduğunu? Sevmediği yemekleri, sevdiği renkleri, izlediği filmleri, dinlediği müzikleri, söylediği şarkıları... Bilebilir mi? Sabahları nasıl bir mesajla uyanacağını, geceleri nasıl uykuya dalacağını bilebilir mi? Uyurken ne tarafa döndüğünü, nelere üzüldüğünü peki? Bilemez. Çünkü siz büyüttünüz onu. O sizin çocuğunuz, her nefesinden haber aldığınız... 5 dakika geç cevap verse endişeye kapıldığınız. Şimdi o küçük çocuk büyümüş de başkalarına gidiyor!
Ne acı...

Ben izledim. O yabancıya gidişini adım adım izledim...
Önce tanıştılar, sonra seviştiler belki.
Sonra beni sildi hayatından, daha sonra kalbinden...
Yetmedi!
Şimdi de o yabancının yanına gitti, uzun vadeli.

Siz kokusunu zar zor hatırladığınız, teninin sıcaklığında kavrulmak istediğiniz kişinin gidişine göz yumabilir misiniz?
Ben yumdum!

Şimdi gidiyor adım adım, daha da uzaklara.
Bense sadece el sallayabiliyorum...

Ve dudaklarımda bir dilek;
Kendine dikkat et...