Uşak

Uşak, Çağatay Türkçesinde oğul, küçük oğul Oğuzlarda da yine aynı anlamlarla beraber hanede bulunan bekar erkek evlat anlamlarına geliyor.

Kethüda Farsça’dan dilimize geçmiş ücretli hizmet veren kimse anlamında ve zamanla kahyaya dönüşmüş.

Bir zaman sonra dilimizde “ keyfimin kahyası mısın?

Babanın uşağı mı var? “ deyimleri kullanıla gelmiş.

Tıpkı daha önce sitem ettiğim “efendi” sözcüğünün itibarsızlaştırılması gibi uşak kelimesininde bilinçli bir saldırı ile itibarsızlaştırıldığını düşünüyorum. Mesela Atatürk “köylü, milletin efendisidir” sözüyle seviyeyi layıkıyla belirlerken diğer taraftan hiç bir şekilde hayırla anamayacağım bir neslin tüm kültür dünyasını katleden Yeşilçam sinemasının bir bölümünde özellikle İlyas salman ve Kemal Sunal filmlerinde “efendi” kelimesinin itibarsızlaştırıldığı görülüyor. Hababam sınıfında geçen “ Aç kapıyı Veysel efendi” bugün iki ezeli takımın küfürsüz espri güldürü tradı olmuş, yazık!

Evet ananın babanın evladının aciz zamanlarında onlara parayla ölçülemez hizmetlerinin bir vefası olarak evlat, evde ki oğul da ailesine hizmet eder hürmet gösterir. Ama o sadece ailesine uşaklık eder o doğuştan gelen gurur duyulası bir payedir.

Ne idiğü belirsiz sözüm ona bir takım beyazların ya da para ve imkan sahibi art niyetli azınlıkların Türkçe’ye saldırısına izin verme kimseye boyun eğme!

Türk evladı ailesinin ve büyük aile milletinin hizmetindedir. Belki gaflette ve zarurrette kahyalık eder ama kimsenin uşağı olmaz!

S(y)N