Yağmur diye bir kız

Sokaklar yine sensiz yine insanlarla dolu. Çaresiz geceler, yağmurlar yeniden sıcacık. Peşinden koşan özlemler var; ne sana aitler nede bana. Özlemler yaşamak demekse yaşıyorum. Sevgi demekse seni seviyorum. Sensiz sevgi olmayınca özlemlerim olmuyor. Yokluğun peşimde karanlığa itiyor. Akşam oldu bak yine kaldın benimle istemesende sevmesende.

Sensizlik uzun bir yol bana. Adımlarım gibisin nereye gitsem benimle. Uzun zamandır yürüyorum,
Samimiyetle yazıyorum; kaybettim mutluluk denen o duyguyu. Çalındı ömrümün sen yanı.
Mutlu olsaydım göz yaşlarımı kuruturdum. Seni yine içimde saklardım ama susardım. Ne çok üzgün olurdum nede özleminle yoğrulurdum. Sensizliğe dökülmezdi gözyaşlarım, belki ben hiç susmamıştım ve sonra ağlamaya başladım. Günler geçti sensiz, aylar kabullendim ömrüme dolanan bu kahıra
Sonra tebessümle karşıladım. Gözlerim doldu yine ağlamaya başladım. Hayal kurdum kalabalık bir sokakta ne sana aitti nede bana.

Yağmur diye bir kızla çıkıyordum beni sürekli ağlatan, sızlatan. Onu üzmemek için yokluğuna katlanıyordum. Gözyaşlarımı toprağa emanet ettiğim bir günde ben; yağmur diye bir kızla çıkıyordum.