Yalanın Dostluğu

Bir ekim akşamıydı.Seni tanımıştım 20sinde.Kalbimin çırpındığı küt..küt..diye çarptığı akşamdı.çok mutlu olmuştum o günden sonra.ama hep bir hüzün vardı içimde.Her şeye rağmen yaşamak istedim o mutluluğu,kısa olacağını bile bile yaşamak,sevmek istedim,güvenmek istedim,ama yine olmadı yine ?'yalan''isminde tanımadığım birisi çıktı karşıma.Senin yakın dostun olduğunu söyledi bana...Sana sorduğumda ise yalanı tanımıyorum benim öyle ir arkadaşım yok dedin.O gün içimde bir his doğdu sanki.En yakın dostunu benden gizlediğin hissi.Yağmurlar yağdı yüreğime buz gibi oldu bütün benliğim.Sana değil dostunun söylediklerine inandım.Hani bir söz vardır ya bilmem hatırlarımsın.
?'BANA DOSTUNU SÖYLE SANA KİM OLDUĞUNU SÖYLEYEYİM''diye. İşte senin dostun da yalandı, kandırmaydı.
Ama bunu benden ne kadar gizlemeye çalışsan da sonunda öğrendim bütün gerçeği.
Daha fazla saklayamadın gerçek yüzünü. Söyleyecek bir söz bulamadım. Diyecek bir lafın yoktu. Yüzüme bakmaya bile utandın belki, belki yaptığından pişman oldun, belki mutlu oldun ama dönüşü olmayan bir yol buldun.
Aldattın, kandırdın, alay ettin, yalan söyledin, güldün, eğlendin, vs vs fakat ben bunu öğrendiğim gün ise
Benim dostum olan ?'güven''senin dostun olan''yalan''a yıkıldı, yenildi, üzüldü ağladı, gözyaşlarını yağmurlara karıştırdı.
Yalanın arkadaşı sen sevinirken
Güvenin arkadaşı ben ve benle yaşayan mutluluk ise öldü....


20:12:2008