yalanmış

bu gece yine yoksun yanımda... saat kaç bilmiyorum.. hiç merak etmedim aslında... sensizlikte isyan ettim zamana...zamana olan inancımı yitirdim... seni özlüyordum işte.. geçmiyordu özlemin, zaman merhem olmuyordu, kanayan yüreğime... bir boşluk vadı ki hayatımda ve artık asla dolacağını umut etmiyordum... bekliyordum .. bitmek bilmeyen beklemelerin içine düşüyordum... kapıdaydı kulağım, ayak seslerindeydi.. herşeyde seni bulurken ben, sen yoktun hayatımda... yapayalnız kalmıştım, bir başıma... bu dünyayı sensiz karşıma almaya gücüm yoktu oysa... terketmiştin beni, gitmiştin.. sanki hep gitmeyi istemiştin... tüm cümleler yalan olmuştu sensizlikte.. belkide hiç sevmemişti.. dilinden dökülenler yüreğinden gelmiyordu belki. belki hep ben bir yalanı yaşamıştım.. canım yanıyordu.. öyle bir yangın içerisindeyim ki, kendime tahammülüm azalıyordu.. SENİ SEVİYORUM kelimesi anlamını yitirmişti... hala sana kızamıyordum.. herşeye rağmen özlüyordum seni.. bütün bu gerçekler özlemimi biraz olsun dindirmiyordu.. nasılda alışmıştı yüreğim sıcaklığına... üşüyordum...