Yalnızlık Dayanağım

Artık kimseye güvencim kalmadı, kimseyi sevmeye cesaretim yok. Söyleyecek o kadar çok sözüm, haykıracak o kadar çok feryadım ve dökecek o kadar çok gözyaşım var ki...
Ne sözümü söyleyebiliyor ne feryadımı haykırabiliyorum, yapabildiğim tek şey gözyaşı dökebilmek.
Kalmadı tadım tuzum, kalmadı cesaretim. Bitti tükendi umutlarım. Bende kalan tek şey; senden kalan acı bir hüzün..
Ne yazıktır ki bana bunları sadece kendi içimde, kendi yalnızlığımda yaşamak kalıyor.
Sana olan hislerimi anlayabilmeni çok isterdim. En iyi gözyaşlarım anlatırdı ya, sen onları da göremiyorsun..
Ben yine gözyaşlarına boğulacağım sensizlik canımı her yaktığında, yalnızlığım her zaman yanımda. Gözyaşlarım yüreğimde her daim boğulmakta. Korkuyorum aslında, birgün gözyaşlarımda itecek beni yalnızlığa. Kuruyacak göz pınarlarım. biliyorum birgün onlarda (senin gibi: "çok yüklendin benden bu kadar") diyecek bana, birgün onlarda sırtını dönecek Allah'ım bu kuluna..