Yalnızlık Var

Yük taşımayı sever mi insanoğlu. Yarım yamalak bırakıp her şeyi rüzgara katılıp çiçekleri susuz, evi tozlu, tencereyi aşsız. Taşıdığın sızıların son cümlesinde yalnızlık. Bugün hasadının bitişi geldi demli çayların, akustiğine dalıp uzaklara ,bazen uykuya gittiğim yağmurun sesiyle. Şimdi ormanın içinde rutubeti sinmiş battaniyeye sarılmış  kulübe içinde gaz lambalı hafif baş ağrısı ile yazıyorum bu satırları. Asya'yı, denizi ve sessizliği arkama alıp yorgun, kırgın, kibar bir aşkın  her şeyini unutuyorum. Genzime kaçan çam kokusuna, buz gibi suyu katıp üşümek istiyorum bazen. İçimde ölen bu kaçıncı kadın, şu yalnızlığı erteleyişim, masalardaki tek sandalyelerim bitmiyor. Bu işte  bir yalnız-lık var !

Uzamasın, bir yaprak daha sararır sonbaharda, mevsimin suçu yok  aşklardan kasım. Yine yalnızlığın mihmandarı , yaşamın yarısı yalnızlığa adamış aşkın satır başlıklarıyla...

Yük taşımayı sever mi insanoğlu, hiç sevilmediği bir gönülde yalnız hamalıyken aşkın..




08 Kasım 2020 1-2 dakika 75 denemesi var.
Beğenenler (3)
Yorumlar (4)
  • 3 yıl önce

    Aşk iki kişilik yalnızlıksa tek kişiliktir Osman bey

  • 3 yıl önce

    Aşkın yükünü taşımak kimine zor kimine kolay, hele bir de araya hasret özlem, ayrılık girdi mi yaşarken hüzne gark oluyor insan. Ne güzel cümleler kurmuşsun hemşerim yaşadıklarına dair, keşke biraz daha uzatsaydın yazını daha da güzel olurdu. Kutlarım içtenlikle hemşerim...