Yıkın Duvarları

İnsanları yargılamak ne kadar kolay değil mi?Sadece kendi görmek istediğimiz kalıplara ,insanları sokmaya başladık, kendi kafamıza göre insanları görmeye odaklanmışız.Kimseyi olduğu gibi kabul etmeme yemini etmişiz sanki hep bir ağızdan.Oysa insanların acılarını ve mutluluklarının kaynağını bilmezken bizler hazır bir şekilde elimizde bulunan, kulpu hemencecik insanların ruh hallerine pervasızca takı vermişiz.Takmakla kalmayı artık kendi düşüncemiz ile insanları kendimize göre şeklinlendirmeye başlamışız.Oysa karşımızdakini değilde kendi dünyamızda kin ve nefret oluşturup bu olumsuz duygusal eylemi giysi gibi sevmediğimiz insanlara giydirmişiz.

Onları ne kadar tanıdık?

Ne kadar iç seslerine yarenlik ettik.Giyimleri ile yargıladık ,saç modelleri ile hiç sorduk mu kaç enkazın sonrası bu halde?Yeri geldi başarıları kıskanan insanlarla doldu etrafımız.Oysa ki kendi açıklarını fark etmeye başladılar.Nerede başarılı insan ya kaşına ya gözüne ya giyimine takıldılar yetmedi bir de sosyal medyadan paylaşımlarına takıldılar, iyi de sanane kardeşim!Sen maviyi seviyorsun diye herkes mavi sevmek zorunda mı ?Sen gezmeyi seviyorsun diye herkes gezmek zorunda mı ?Değil elbette neden sen aksine koşa oldun?sen gibi değilse senden başarılıysa taktir yerine neden siyah gözlük takıp ruhundaki olumsuzlukları karşıdakine yüklemeye başladın?