Yoldayım

Bu sıralar beni duymaya mı yoksa benden bihaber olmaya mı ihtiyacın var bilmiyorum. Sedece üzgün olduğunu biliyorum. Sesin üzgün, gözlerin üzgün. İşin en kötü yanı seni ne iyileştirir bilemiyorum. Sırf sen iyi ol diye ben gitsem işine yarar mı? Benim hayatımın bittiği yerde senin nefesin içine dolar mı? Ama yine de bil diye anlatacağım içimdekileri. Umarım güç verir, teselli olur.

Suçlu hissetmek zor şey. Karşındaki çabalarken bahane bulup gitmeye çalışmak çok güç. Son zamanlarının en sıkıntılı günlerinde, gecelerinde olduğunu da biliyorum. Sırtında birkaç tane ruhundan ağır yük. Keşke yanında olsam, elinden tutsam, başını göğsüme dayasan, gözlerini kapasan, biraz soluklansan; ama olamıyorum. Benim de sırtımda benden ağır bir yük.

Sanma ki ağlanıyorum. Gücüm de var cesaretim de. Eve giden zor bir yolda sana geliyorum. En güzel anların hiçbirini harcamıyorum. Yemekte balık varsa yanında rakı içmiyorum. Gece çoraplarımı çıkarmıyorum. Çıplak ayaklarımı bile sana saklıyorum. En komik şakalarımı içimde tutuyorum. En ilgi çekici bilgiler bir köşede seni bekliyor. Yol toprak, yol çukur, yol bayır ama sonunda eve götürüyorsa bitmeyecek bir yol yok. Sen benim evimsin. Yoldayım geliyorum. Kalan ömürümün 1 dakikasını bile sensiz geçirmek istemiyorum.