Yüreğim Bu Yürekte de Sana Yer Yokmuş

Yüreğim, her gördüğün ışığı güneş ışığı mı zannettin. Titrek, korkak mumun ışığından başka alev değildi..Yüreğini mest eden, seni hülyalara gönderen alev her an sönmesini korkan titrek mumun ışığıdıydı..Az da olsa karanlığını bir ışık saçarak bir umut vaad etmişti.. Nerden geldiği belli olmayan bir rüzgar, uzak diyarlara umut ışığını alıp götürdü.Karanlık dünyanda yine seni yalnız bıraktı..
Gördüğün ışığın adını güneş ışığı diye adlandıramadın..Mest eden ışığın adı güneş ışığı olsaydı ; nice kasırgalara, fırtınalara, hortumlara boyun eğerek sönmezdi..Her zaman seni yine mest etmeye devam ederdi.. Yüreğini bilinmedik diyarlara getirip tatmadığı bir duyguyu tatmaya devam ettirirdi. Adı üzere titrek korkak mum ışığıydı tatıdını verip sonunda acısınıda yapıştırdı gitti...Rüzgarın hırçınlığına dayanamayıp sonsuzluk yollunda sonmeye mahkum oldu..Oysa mum sönmemeliydi...Yüreğimdeki bu tat hiç bitmemeliydi... Yüreğim bu acıdan tanışmamalıydı...Asla mum sönmemeliydi ..Umutlarım karanlığa mahkum olmamalıydı.. Umudumu içimde büyütmeliydi..Karanlık dünyam çıkmazı o umuda sahip olmaydı...O umutla içimdeki sevgi tadı büyümeliydi ...Azrailin elinde son vermeliydi...Tâ topraktan karanlığa boğulmalıydı.. Bu ışık benimle beraber gitmeliydi bu dünyadan yalnız değil ki....Oysa mum sönmeliydi kendisini rüzgarın kollarına bırkamamalıydı....


yüreğim umut ışığın rüzgarın hırçınlığına dayanmayıp seni yine karanlık dünyana yalnız bıraktı...

yüreğim bu yürekte de sana da yer yokmuş...