Zaman

Beni bir kalemim anlıyor birde şarkılar. Kalemimden dökülen her kelime ayrı bir heceye bölünüp tek bir sonuçta toplanıyorlar. Bir de şarkılar. Onlar yazdıklarını haykırarak anlatıyor. Suskun yaşama biraz hava katmak istiyorlar. Renklerle doya doya,mutlu,dertsiz olan ancak hayatın farkına varmayan insanlardır. Şarkılar bunlara isyan ediyor. Aşk'ı sokuyorlar devreye. Aşk her şey gibi acısını gene sürdürüyor. Şarkıya duygu katmak yerine onları acımasız kılıyorlar. Aştan mutlu olan insanlara mutluluk yerine ayrılığı veriyorlar. Kalemimden dökülen her bir hece şarkıları anlatıyorlar. Yazıldıkları zaman destan oluyorlar, okundukları zaman eser. Eserimle saygı duyuyorum. Fakat destan olmak o kadar zordur ki bu yaşamda. Çünkü yaşam yazılmayacak kadar zordur. Sana iki şık verirler önceden. Yaşamak veya ölmek. Sen birini seçersin. Ya da kader senin yerine uygun olanı şeçer...Zaman çok yavaş ilerleyen fakat çok çabuk yaşanılan bir süreçtir. Ne zaman doğduğunu bile anlamadan akıp gider. Su gibi akıp gider. Sessizce ve tecrübeli bir şekilde acı ile seni terkeder.