Aile Öyküsü

24 yıl önce annemi kaybettim beş yaşındaydım o zaman o gün ailemi kaybettim babam bırakıp gitti yıllarca yetiştirme yurdunda kaldım daha sonra dedemle annannem baktı bize okudum büyüdüm onların sayesinde dedemde oldü sonra kimse kalmadı yanımda hayatta yapa yanlız kaldım çok şükür kimseye muhtaç olmadan kendi ayaklarımın üstünde duruyorum her yıl anneler günü ve bayramlar geldiğinde çok üzülürüm annemin mezarına giderim aradan yıllar geçti ama annemin yokluğunu bir türlü unutamıyorum bu yıllar boyu böyle gelip geçecek hayat çok acımasız insan aile yokluğunu arıyor her geçen gün ailemi daha çok özlüyorum..