Ayfer

?' Özledim ?' dedi sessizce kadın, uzakta adam başkasının gözlerine bakıyordu. Bazen böyle olur, bazen özlenir özlenmemesi gerekenler. En çok gece. İçinize damla damla düşerken ayın ışıkları, özlenir birileri.
Evet, özlenir, tam bitmişken göz kapaklarında anılar. Son bulmuşken acılar. Özlenir en çok rüzgârlarda.
Rüzgârlar da güzeldir elbet, birinin koluna sığındığınız vakit. Birinin sıcaklığında kaybolduğunuz vakit.

Güzeldir elbet ılık bahar günleri. Kuş cıvıltıları, gülücükler, cıvıl cıvıl çocuklar, gözler... Güzeldir de aşk varsa içinde, umut varsa. Yalnızsanız her şey yalnız gibidir. Vazodaki çiçek, masadaki tabak, banktaki çift...

Her şey güzeldir sen güzelsen.

Aşk olmasa da yanında bir tutam gözlerinde varsa yeter, yeter hayata. Hayat yalnızken de güzeldir güzel bakıyorsan eğer.

'' Acıyor canım! '' diye bağırdı kadın kimse duymadı onu. Evreni yıkarcasına bağırdı kimse bakmadı neden bakıyor diye. Defalarca tokat attı adama defalarca hırpaladı onu neden diye sorguladı tepkisizdi adam, donmuş gibi. Bazen böyle olur canınız öyle yanar ki başkasınınkini yakınca geçer sanırsınız, biter sanırsınız, yalandır bitmez. En çok bu yalanlar acıtır yüreği geçecek yalanları. Hiç bir şey geçmez geçer gibi yapar hep kalır içinizde. Sadece alışır insan zamana, unutmuş gibi yapar sadece hepsi bu.

Biri dokundu kadına '' Hanımefendi iyi misiniz yolun ortasında duruyorsunuz '' dedi bir anda korna sesleri, insan bağırışları duydu kadın. ?' Hayal miydi? ?'dedi sustu. Ona bakıyordu adam acır gibi. Kaçmak istedi kadın oradan yok olmak, hiç olmak.

Koştu, koştu, koştu... Kaybolana kadar gözlerinden o kare koştu.

Adı Ayfer'di kadının. Adı gibiydi ay yüzlü. Keşke kaderi de öyle olsaydı. Olmadı.