Balçıkla Sıvanan Güneşler

Bu sabah da kuşlar mesailerine her sabah olduğu gibi şarkılar söyleyerek başladılar.Ağaçlar hafif esintiler halinde cömertçe evin içine kadar ulaşıp yayılan büyüleyici kokularını göndermekte tereddüt etmediler. Fakat kadın bir türlü uyanamadı güne.Uyanıp merhaba diyemedi.Günün bir parçası olma cesaretini bulamadı kendinde. Sanki lanetli bir el tüm duyularının üstüne simsiyah perdeler çekmişti.
Gün ikindi vaktine dönerken kendini zorlayarak ta olsa kalkıp insan kalabalığına karışmak,uyuşuk zihninin tahakkümünden kurtulmak istedi.Temiz hava, insan sesleri ve yüzleri içindeki karanlığı dağıtmaya yardım edebilirlerdi.
Devamı yarın....