Göl Evi

Emekli olduktan sonra,bir maceraya kalkıştım.
Bir göl evi satın aldım.
Şehir dışında,çok güzel kahverengi bir ev.
Oraya yerleştim.
Hala deli gibi sevdiğim,otuz beş yıllık eşimi iki sene önce kaybettim.Çocuklarımız da yoktu.
Olmamıştı nedense.
Çok zorlu bir dönemden geçtim.
Onun yokluğuna alışmak,inanın çok zor oldu.
Hala cebimde güzel bir resmiyle uyurum.
İşte üç ay önce de bir karar verdim.
Şehrin gürültüsü,olumsuzlukları yormuştu beni.
Emekli olma vaktim de gelmişti.
Apar topar,yer araştırdım.
Çok güzel bir göl kıyısı keşfettim.
Biraz birikmişim vardı kenarda.Evi almaya yetti neyseki.
Şehirde ki evi de satmadım.Ne olur,ne olmaz diye.
Emekli olup,hemen yerleştim.
İlk günlerim çok mutlu geçiyordu.Gerçekten huzur doluydum.Balığa bile çıkıyordum,küçük bir kayıkla.Yani hemen herkesin,hayalinde ki emeklilik.
Sessiz,mavi ve yeşilin dans ettiği bir yerdi.
Zorunlu olmadıkça,bir daha şehre gitmemeye karar verdim.
Sonra kabuslar başladı.
Beni,aniden uyandıran kabuslar.
Rüyamda karımı görüyordum.
Önce mutlu ve güler yüzlü.Sonra birden ağlamaya başlıyor.Ona koşuyorum,sarılmak istiyorum.Fakat gittikçe benden uzaklaşıyor.Ellerine bir ulaşabilsem diye düşünüyorum.Ulaşamıyorum,olmuyor.Gözden kayboluyor sevdiğim karım.
Sonra aniden uyanıyorum.
İlk kez bunu gördüğümde önemsemedim.
Sonra hemen her gece görmeye başladım.
En son gördüğüm rüya en kötüsüydü.
Senin hatan diye bağırıyordu karım.
Dayanamadım,ayrıldım göl evinden.
Hemen şehirde ki evime döndüm.
Bir kalabalık vardı evin önünde.Hemen koştum.
Yıkım ekipleri neredeyse,evi yıkıyordu.Önlerini kesip durdurdum onları.
Meğer bir karışıklık olmuş.Biraz daha geciksem ev yıkılacakmış.
Ortalık sakinleşince eve girdim.
Evin havasını derince çektim içime.İşte o an anladım her şeyi.
Gecikseydim,karımla anılarım yok olacaktı.
Ben aslında şehirden değil,anılarımdan uzaklaşmışım.Karımdan uzaklaşmışım.
Her şey neredeyse berbat olacaktı.Bu evin her köşesi ayrı bir değerdi benim için.
Ayrı bir anı.
Bu olaydan sonra bir daha evi terk etmedim.
Hiç kabusta görmedim.Sadece bir kez karımı bana sarılıp,teşekkür ederken gördüm.
ve evet,hala karımın resmiyle uyuyorum.

07 Eylül 2008 2-3 dakika 40 öyküsü var.
Beğenenler (1)
Yorumlar (1)
  • 15 yıl önce

    konu güzel ama anlatımda nedense bi acelecilik var sanki hani kahvede arkadaşlara bir şeyle anlatma hali kısa cümleler ve bitirme isteği gene de güzel öykü tebrik ederim:)