Hayatın Son Demleri

Zaman daralıyor..
Pişmanlıklarla dolu bi yaşamdan ötürü korkularla bekliyorum o Anı..
öyle ürkütücü ki ölümün kokusunu duymak.
Sanki hiç yaşamamışsın,hep bir cesetmişsin gibi.
Ve o an anlıyorsun,milyonlarca renkten yalnızca griyi yaşadığını.
Sonra bi telaş içerisinde,''geçmiş'' gülümsüyor sana,'Artık yarının yok' der gibi.
Aslında benim hiç yarınım olmadı ki,
Hep dünle yaşadım,dünle varoldum ve bu yüzden keşkeler hiç çıkmadı hayatımdan.
Şimdi anlıyorum neden yarınlarımın olmadığını,ama artık faydası yok..
Ben giderken derin sessizliğe,kelimelerde tükeniyor.
Herkese,herşeye son kez birşeyler söylemek,ne zor
Ve ne zor elveda demek.
Şimdi hayatın son demlerindeyim.
içimde buruk bi aşktan izler var.Yaşayamadım seni bitanem,doyamadım sana
Kalbimde,tenimde,ruhumda yarım kaldın.
Dedikleri doğrumuydu,gerçekten hiç sevmedin mi beni? ?
Ayrılığın bana öyle ağır geldiki,kaldıramadım sensizliği ve hatalarla boğuldum.
Biliyormusun,senden sonra ben,hiiiç ben olmadım.Bir başkasıydım hep.
Bak,gördünmü aşkın beni ne hallere düşürdü,son demlere kadar geldim.
Keşke seni sonkez görebilseydim.
ve son kez kollarında gözlerine dalarak,can verseydim