Hırçın Yanımı Gördün Daha Çok, Oysa Öyle Uysal Bir Çocukmuşum ki.....(2)

Yıllardan 2009 aylardan 12 temmuz günlerden pazar saat 15:30

Çocuğun o gün doğum günüydü...kız ne kadar çok istiyordu hala çıksalarda beraber doğum gününü kutlasalar diye içinden geçiriyodu,arkadaşlarına,annesine,kuzenine sordu arasam mı diye..iyide o halasının oğlunun düğünündeydi ve hemen gitti başka şehirdeydi gidip telefon bulmaya çalışıyordu ama yoktu.İçi içini yiyordu kontörüde yoktu arayacak yok işte yok arkadaşları bizimkisinden ara diyordu ama ;
-hayır diyordu
-hayır.. ve ogün bir telefon bile edememişti..edememişti işte....!Oysa çocuk ne kadar beklemiştir telefonunu tekrar
Yıllardan 2009 aylardan 20 Temmuz günlerden pazartesi saat 18:07

Kız bu sefer arayacaktı emindi ve anneannesinde kalmış odaya girmişti ve kontör yükledi..numaraları çevirdi,çevirdi,ve çalıyordu,çalıyordu ve açtı
-alo demişti
-alo,aa merhaba m...(adı bende saklı)..geçmiş doğum günün kutlu olsun,kusura bakma arayamadım kontörüm yoktu ve bugün yükledim ayrıca o gün de düğündeydim demişti..
-sorun değil özlemcim hatırlaman yeterli ama o gün çok bekledim telefonunu ben dedi ve bayağı konuşma yaptılar hemde dakikalar boyunca ve kızın ufaktan da olsa gözünden yaşlar damlamıştı hem de nasıl yaşlar çocuğa çaktırmamaya çalışıyordu ama olmuyordu ağlamamak elinde değildi...
-peki saol dedi o başlangıç konuşmasından hemen sonra...
Kız halini hatrını sormuştu çocuk bazı konuları değiştirerek;
-bugün sizin mahalleden geçtik fakat göremedim seni daha öncelerden de gelmiştim fakat göremiyorum yoksa beni gördün mü içeri falan mı girdin dedi
-kız yo hayır görsem öyle bir şey yapmam ama ben orada değilim ve taşındık istesende göremezsin dedi ve yine konuştular bir yarım saat daha
Çocuk bir şeyler diyecekti kız sanki hissetmişti ama bir yandan da mutluydu ve ağlıyordu çünkü onun sesini duyuyordu...
-Özlem sana bir şey diyeceğim sakın ağlamak yok,üzülmek yok,tamam mı bak acı çekmene dayanamıyorum zaten lütfen dedi
Kız şaşırmıştı ve;
-tabi söyle seni bekliyorum demişti
-Özlem ben sözlendim,sakın ağlama veya üzülme ben kendi ısrarlarımla sözlenmedim mecburiyetten ve halada seni seviyorum ama seninle ayrıldıktan sonra çok acı çektim ancak böyle kurtulabilirim ama bak söz ağlamak yok dedi...ama kız ne yapsın hıçkırıklara boğuldu ve;
-ne ? demek sözlendin vay be serserim ben seni hala bekliyordum hala sevebilirim diye bir umut taşıyordum ama sen sözlenecek kadar beni sevmemişsin dedi ve ben telefonu kapıyorum ararım seni dedi
Kız ağlaya ağlaya bahçeye indi ve ağlamaya başladı saniyelerce,dakikalarca hıçkıra hıçkıra hemde ..ve odaya tekrar gittiğinde telefonunda on altı tane çağrı vardı arayan oydu..ve tekrar kız onu aradı tekrar...çocuk ağladığını fark etti;
-ben sana ağlama demedim mi ne ağladın dedi
-niye ağlayayım ki neden yani yarim dediğim insan gitti başkasının ellerinden tutuyor başkansın gözlerine bakıyor neden ağlayayım ben diye hıçkırıklara boğuldu ve şu sözleri söyledi...Kader'in bir şiirinde olan-?bütün yaşadığım aşkların üzerine yemin ediyorum ben artık senden vazgeçiyorum'sözünü söyledi ve artık telefonu kapatması gerektiğini onu çok ama çok sevdiğini söyledi ve
-Özlem ne olur böyle yapma,yosun gözlüm ne olur canımın içi dedi..bak ayrılmasaydın ne güzel olurdu ama ayrıldın benden dedi ağlamaya başladı...kız dinlemedi ve kapattı ağladı günlerce odadan dışarı çıkmadı aynaya bakıp ağladı fotoğrafına bakıp ağlamıştı devamlı kahrediyordu onun bu sözleri kızı hem de nasıl...ama içine atarak onu sevmeye belki devam etmeyecekti ama..günler geçiyordu belki unuturdu....

Yıllardan 2009 aylardan 4 ağustos günlerden salı saat 01:50

Kız o konuşmayı yaptıktan sonra mahvolmasına rağmen hala yaşamaya çalışıyordu susuz kalmış balıklar gibi kıvransa da hala umut taşıyordu ama bu umut yaşamak umuduydu.Belki de o konuşmayı yaparak ondan soğumaya çalışmıştı nefret duygusu ve sevgi...
her şeye rağmen yaşıyodu hala seviyordu ve hala bu satırları yazarken hem resimlerine bakıyor ağlıyor ve yazıyordu...