İzmir Kurtulduğu Gün Yaşanmış Gerçek Bir Öykü.

9 Eylül 1922, Atatürk ve Ordusu tarafından bozguna uğratılarak İzmir'e doğru kovalanan, emperyalistlerin ülkemizi ele geçirmek için üzerimize saldığı Yunan askerleri, İzmir Limanında demirli savaş gemilerine ulaşıp, kaçabilmek için, büyük bir panikle ama, yine de yapabilecekleri en büyük hainliği yaparak, geçtikleri yerleri yakarak rıhtıma ulaşmaya çalışıyorlardı.
Yunan Ordusunun önünden kaçan halk ise kadın, erkek, çoluk çocuk çil yavrusu gibi ortalığa dağılmıştı.
Dumanlar kasvetli gökyüzünü, daha da koyu gri bir renge bulamıştı. Ortalık mahşer gününe dönmüştü. Nefes almak bile olanaksızdı.
Bu kaçmaya çalışan şoka girmiş kalabalığın içinde, Osmanlının Balkanlarda uğradığı yenilgilerden sonra,Selanikten göçmen olarak ailesi ile ülkesine geri dönmüş, sonra da yine kendisi gibi Karabağ'dan gelmiş bir başka göçmen ailesinin oğlu olan Şeref'le evlenerek İzmir'e yerleşmiş Hafize Hanim'da vardı.
Hafize Hanim kucağında dokuz aylık kızı Melahat'la korkudan bilincini kaybetmiş bir durumda, koşarak rıhtıma varmıştı ki, ayağı birden taşa takılınca sendeledi.
Kucağındaki dokuz aylık küçük kızı, kollarından fırlayarak yere düştü.
Hafize Hanım kızını yerden almağa zaman bulamazken kendini tekrar çılgın kalabalığın arasında ağlayarak koşarken buldu.
Kadının hemen arkasında Yunanlıları kovalayan bir Mehmetçik olayı gördü, düşen çocuğu hızla yerden aldı. Rıhtımda küçük tekneleri bağladıkları, demir çıkıntı, çocuğun dizinin altına batmıştı. Giysisi kan içindeydi, ağlıyordu.
Mehmet hemen Hafize'ye yetişerek, çocuğunu kucağına verdi.
Bu gerçek olayda Hafize babaannem, Melahat ise birkaç yıl önce vefat eden büyük halamdır.
Öyküyü çocukluğumda hem babaannemden, hem de dizindeki yara izini bize göstererek anlatan halamdan defalarca dinledim.
Şimdi, bazı aydın geçinen, utanmazlarlar iktidardaki anlayıştan da destek alarak İzmir'i Yunan değil, Türk askeri yaktı, diyecek kadar ileri gidebiliyorlar.
Ne yazık ki. Yazdığım öykü böylelerine KAPAK OLSUN!!