kapatma kapıyı aralık kalsın

düş yorgunu beyaz eve yolu





I. bölüm






(kaçak bir buluta çiz deli düşlerimin çocuk ellerini
kimse görmesin...)





uzaklaştıkça , karşısında nasıl da küçülüyordu. ardında , ufukta yitenler el sallıyordu gün ışığı saçan yüzleriyle.o gün sessiz miydi şehir ? ne bir çiçek ne bir kuş ne de rüzgâr...varlıkla yokluk arasında süzülen katledilmiş bir yaşamın hüznünü mü taşıyordu bulutlar ? öylesine çaresiz öylesine ürkek bir daha tutabilecek miydi bu düşün ellerinden ?




bulanık zihninde düşünceler birdirbir oynarken ,pireler gibi sıçrıyordu sarsıntılardan . yanındaki ses, telaşla elma bahçelerinde geziniyor ,o duymuyordu.yumağın iki ucunun da kendisinde olduğunu bilmesine rağmen düğümlerden bulamıyordu öteki ucunu.iç sesi , ?iyi değilim ? diye haykırıyordu.


bunca gel-git arasında kaybolmuşken birdenbire bıçak gibi kesip attı bir ses ,düşüncelerini.

- ?tarlalarda hasat vakti ?,

sese yöneldi,yüzü oradaydı ! oradaydı yüzü ! göremiyordu...yüzü, iğneler saplıyordu gözlerine...elleri , çay bardağını kavrayan elleri , narin ,güvercinler kanat çırpıyor sanki...

o gün sessiz miydi şehir ?



ağlayan gelinler ,baharı müjdelemişti ,yalnız bir piyano sesi gibi...fark etmedi.
yükünü sırtlayıp masadan kalktı ,hangi yöne adım atacağını bilemeden.

o gün şehrin ışıkları sönmüş müydü ?

yürüdü yürüdü...





bütün şehirlerden geçiyordu tek bir şarkı...