Kurumuş Yaprağın Aşkı

sevgi "aşkı"aramaya başlar...
ve birgün yolda giderken "aşkı"güllerin içinde tek başına ağlarken görür.usulca yanına
yaklaşırve sorar.ben sevgiyim onca sene seni aradım,tesadüfen yoldan geçerken seni gördüm.neden ağlarsın? neden güllerin içinde saklanırsın?neden insanlara aşk
dağıtmazsın der?
aşk ise şöyle cevap verir;
onca sene hizmet ettim.insanlara aşk dağıtmaya çalıştım,onlar ise saygı istediler.saygı olmayınca aşkı yüreklerinde hissedemez oldular.kurumuş yapraktan bir farkım kalmadı,sürekli ayrılık acısı çekmeye başladılar ve bende isyan ettim kendimi buraya senelerce mahküm ettim.işte şahidimdir gözyaşlarımla şu içinde senelerce gizlendiğim güller der.sevgi bu sözün üzerine şöyle karşılık verir...
"ben sevgiydim,sevgi dagıttım insanlara,onlar aşkı aradı.sen "aşk"isyan ettin kendini senelerce yalnızlığa mahküm eyledin."öyleyse sen ve ben beraber saygıyı arayıp bulalım der.sevgi ile aşk yola düşer...
aradan 3 sene geçince gözyaşlarının aktığı ırmağın içinde taput görürler.ve taputu taşıyan gözyaşlarına sorarlar..
bu yata kimdir diye?
gözyaşları şu söyler sadece şiir diliyle...
GÖZYAŞLARI:
sevgi ile aşk yola düşer,
yolda gözyaşlarına rastlar,
gözyaşları üzüntü içerisinde,
yatan "SAYGIDIR"der.
sevgi ve aşk bu üzüntü haberi alınca ikisi beraber şiir diliyle ağlaya ağlaya şunu söyler...
Kurumuş yaprağın aşkı,hüznü,sevgisi,
sele dönüştü,toprak oldu göç etti,
saygı ise insanları temelli terketti,
şu "volkan"eski günleri ister oldu,

böylelikle eski dönemdeki ne aşk,ne saygı,nede sevgi kalmıştır...