Merhametsiz İnsanlar

"İnsanlar gerçekten çok merhametsiz," dedi canımdan da çok sevdiğim bir arkadaşım,o anlattı,ben de can kulağıyla onu dinledim. 

"Balkondaydım, bir kız köşeye sinmiş, tir tir titriyordu. Yanında bir kadın ve bir adam vardı. O anda yatsı ezanı okunuyordu. Oğlan yukarıdaki adama seslendi:

'Abi, su verebilir misiniz? Arkadaşım fenalaştı, sinir krizi geçiriyor.'

Adam ne dedi biliyor musun?

'Yanda A101 var.'

İçim parçalandı. Balkondan bir şişe su attım aşağıya. Sonra seslendim:

'Yapabileceğim bir şey var mı? Hastaneye götürelim mi?'

'Sağ ol abla,' dedi oğlan. Sonra kızın koluna girip gecenin sessizliğinde kayboldular. Kim olduklarını bilmiyorum. Evli mi, sevgili mi… Hiç önemli değil."

Eskiden kaybolan değerli eşyalarımız gazetelere ilan verilirdi:

"Bulanların insaniyet namına getirmeleri rica olunur."

Şimdi ne diyoruz?

"Bulanlar ödüllendirilecektir."

Ne diyeyim… Beddua etmeyi sevmem ama bir gün o adam bir yudum suya muhtaç kalsın da anlasın insan olmanın ne demek olduğunu.

Şimdi siz söyleyin bana… Merhametimizi, vicdanımızı ve hislerimizi kaybettik, ben bunu nereye ilan verebilirim?"