Minik Yüreklerin Ekmek Teknesi
MİNİK YÜREKLERİN EKMEK TEKNESİ
Uykusu gelmiş gündüzün.Almış yıldızlı çarşafını sermiş uçsuz bucaksız gökyüzü yatağına.Yastığı Dolunay'a kafasını koymuş dalmış uykuya.
Elleri yaşından önce nasır tutmuş görüp bilmeden çocukluğunu körpecik çocuk yüreği.Yürüyor sokakta tek arkadaşıyla, can dostuyla , sırdaşıyla elele.Kimi zamansa eliyle çekiştirerek götürdüğü ' Hadi gel!' diye ısrar ederek barışmak ister gibi tartıştığı aşı ; el arabası ekmek kapısı.
Tek endişesi toplayabildiği kadar toplamak eve götüreceği ekmeğine dönüşecek atıkları.Plastik , kağıt,metal , cam .Ne fark eder ki ?Hepsinin tek ortak noktası , bacasını tüttürebileceği yuvasına bir lokma ekmek olması.
Elleri kararmış bu minik yüreğin ,gönlü ana sütü gibi beyaz, alınteri ana sütü gibi helal.Birden durup dalıyor gözleri hemen ilerde oyun oynayan miniklere.Oyun parkı dediklerei yer burası olsa gerek diye mırıldanıyor yüreğine.Baksana çocuklara kayıyorlar , sallanıyorlar , yakalamaca oynuyorlar birbirleriyle. Çocuk onlar diye hayranlıkla seyrediyor erkenden olgunlaşmış çocuk adam.Yüreği burkuluyor, koşup 'Ben de oyun oynamak istiyorum sizlerle.Doyasıya sallanmak , kaymak , terlemek evet ya terlemek hiç durmadan ama bu defa oyunun dibine vurmaktan ' diye haykırıyor sessiz yüreği kimseler duymadan.Sırtı terlemiş diye annesi yanına geliyor salıncaktaki çocuğun.Bir el dokunuyor yüreğindeki alınterini silmek için şefkatle.
Gözleri buğulanmış ,boğazı düğümlenmiş ,suskun yürek kendine geliyor kan ter içinde.
Kara elleriyle yüzünü siliyor.Sarılıyor ekmek teknesine minik yüreği sımsıkı.
Toplanacak ne çok patlamış top vardır plastikten ; her biri ocağa konacak lokması yemeğinin. Boşaltılmış ne çok kutu vardır içi yiyecek dolu önceden.Boşunu bulmak yuvasına dolu giden bir ekmek kutusudur.
Her bir lokma tek tek toplanır minik kara ellerle.Her bir lokma ocağına koyacağı tenceresini doldurur minik yüreğinde.
Yuvasının yolu uzundur.Yüreği nemli yürürken ekmek teknesiyle oyun parkında bıraktığı çocukluğuyla çoktan vedalaşmıştır bile.