Ne OLur O Sen Ol !

Geçen sene yaşadığım bir olayı anlatıyorum:


Geçen sene şubat ayında yağmurlu bir günde yola çıkmış gidiyordum annem ve ben,,dişimin ağrısına dayanamıyordum derler ya''diş ağrısı ölümün yarısı''diye herhalde bende o anı yaşıyordum ve ağlıyordum hem yağmur gizliyordu gözyaşlarımı hemde şemsiye..
......Derken gittik sıramızı bekledik zaten daha önce gittiğim için kontrollere doktoruma bekliyorduk sırayı,,içeri girdim ve dolgumun yerinden oynadığı belirtildi ve düzeltildi..çıktım odadan..biraz kötü olmuştum çok kokuyordum diş doktorundan ama doktorum öyle biriydiki çok sevecen ve çokda kızgın biriydi=)=)..ve annemle oturduk dinleniyorduk şaşırdım ve şaşırıyordum...
Bi baktım benden dört-beş yaş büyük bir insan duruyor karşımda ben de tuhaf oldum ki bakıyorum öyle ve sen o'sun dedi bana..Herhalde başıma vurdu bu diş ağırısı dedim ve etrafımdakilere baktım onlar bana bakıyor annem:
-Kim bu özlem dedi
-Bilmiyorum anne dedim..
-EVET sen osun dedi bana çocuk..gözünden yaşlar akıyordu ve titriyordu..anlamadım ne olduğunu ve yanında annesi vardı
-oğlum bu o değil benzetiyorsun ne olur üzülme diyordu..ayağa güçlükle kalktım ve çocuğun hıçkırıklarına dayanadım;
-ne oldu galiba birine benzettiniz beni dedim
-hayır benzetmedim demek sen geri geldin ha ,,demek sen hiç gitmedin serpilim dedi..
-hayır ben serpil değilim yanlışlık oldu galiba dedim..çocuksa halen ağlıyordu
-yalancısın sen neden beni bırakıp gittin ha neden gittin gel ne olur serpil bak ben sensiz yaşayamıyorum ne hale döndüm sensiz ben dedi...Annem de şaşırmış olsa gerek
-bak oğlum sen bu kızın abisi sayılırsın herhalde birine benzettin dedi..
-hayır
-hayır sen o'sun dedi ve bana şiddetli bir şekilde sarıldı..anayamadım bağırdım çocuğa
-ne oluyor ya manyak mısın sen dedim..bağırışlarımızı herkes duysa gerek geldiler bir türlü çocuğu benden alamıyorlardı
-bırakma ne olur gülüm hergün gidip geliyorum dua ediyorum allaha bak kabul oldu dualarım..dedi.Osinirler kendimi nasıl attıysam yere attım ve dizim acıdı ağlamaya başlamıştım..çocuğu aldılar ve doktor odasına götürdüler çocuk bayılmış..annesi yanımıza gelmişti..:
-kızım merhaba ben onun annesiyim..kusura bakma evladım seni serpil zannediyor ,,serpil onun sevgilisiydi ve onu kaybettik biz oğlum evine bırakmak için gitti kız ben giderim sen beni burdan geçir demiş ve yoldan geçerken araba çarpmış onu gözlerinin önünde ve kollarında can verdi dedi..
İçim yandı birşey diyemedim ağlamaya başladım..
-beni ona mı benzetti dedim
-evet kızım dikkatli bakınca ona çok benziyorsun ve içi çok yanıyor oğlumun olayın üstünden yıllar geçti fakat hala unutmadı onu dedi..ne olur affet onu ilk defa böyle oldu oğlum,,hergün mezarına gidiyor ve onunla konuşuyor ne yapacağımızı bilemedik bugünde seni gördü burada..benim için geldi seninle geleceğim diye..fakat nerden bilelim böyle olacağını dedi ve..etraftakilerde ağlaşıyordu..bense hala yerdeydim kalkamamıştım dizim çok acımıştı..
-peki önemli değil dedim ve başınız sağ olsun dedim
-sağol kızım sağol dedi..
Annem elimden tutarak kalktım ve arkama baka baka gittim oradan içim yanmıştı ne kadar acıydı insanın sevdiğini kaybetmesi o olayın şokundaydım ogün ve hala aklıma geldikçe kötü oluyordum..ne bileyim biz şuan sadece kaybettiğimiz için şiir yazıyoruz veya acımızı dindirmek için oysa o.. ne yapacağını bilmemiş halde ve canı çok yanıyordu gözlerinin önünde canından can gitmişti..BEN de sevdiğimi kaybettim fakat sadece kalbimden kaybettim tamamen değil..belki kavuşuruz fakat onun öyle bir şansı dahi yoktu..Ne olu sevdiklerinize önem verin ona gözünüz gibi bakın..
sevenlerin ayrılmaması dileğiyle