Pazar Eki

İnsanların robotlaştırıldığını söylerlerdi de ben inanmazdım. Geçen gün başımdan bir olay geçti. O gün bu gündür insanların robotlaştırıldığına inanıyorum...
Geçen gün sabah, gözümü açtığımda güneş doğmuştu. Saate baktığımda işe geç kaldığımı anladım.
Yataktan kalkıp gömleğimi ve pantolonumu giyinmiştim ama henüz düğmelerini bile kapatamadan sokağa fırladım. Öyle hızlı koşuyordum ki, hızıma yetişene aşk olsun.
Yolda simitçiye rastladım. Açlıktan karnım kazınıyordu ama durup simit alacak kadar bile zamanım yoktu.
Bir sokaktan çıkıp, diğerine girerken insanların bana şaşkınlıkla baktıklarını fark ettim. Hiç mi koşan adam görmemişlerdi? Hatta bir bayan bana öyle uzun baktı ki, neredeyse ona çıkışacaktım. Bir sokak dönüşünce komşumuz Hasan Bey'in ardımdan seslenmesiyle insanların bana neden şaşkınlıkla baktıklarını anladım. Hasan Bey ardımdan 'Dur dur, fermuarın açık kalmış' dediğinde çok utanmıştım. Neyse ki yolda insanlara çıkışmamıştım.
Az ileride borçlu olduğum bir arkadaşımı gördüm. Beni tutmasın diye başka bir sokağa girdim. Orada da borçlu olduğum birisini görünce, daha ilerdeki sokağa saptım. Zamanım yoktu, yolda bana selam veren insanların yüzlerine bile bakmıyordum. Biraz ileride kasabın olduğunu hatırlarım. Ona da borcum vardı ve ay başının gelmesine çok var. Şimdi o da beni tutar, borcunu ister diye yolumu tekrar değiştirmek zorunda kaldım. Koşarken içimden ' ne kadar çok borcum varmış kardeşim' diye geçiriyordum. Ama ne de olsa borç yiğidin kamçısıdır. Evle şirket arasında bir ulaşım hattının olmaması işimi daha çok zorlaştırıyordu. Yolda da belediyenin kazıları koşmamı engelliyordu.
İşe varmama bir cadde kalmıştı ama o caddede de öyle bir trafik vardı ki, anlatamam. Neyse, ben arabaların azalmasını beklerken, yanımdaki büfeden gazete alan adamın 'Pazar eki yok mu ağabey' dediğini duyunca şaşkınlıkla uzun süre yolun ortasında çakılıp kaldım. Aslında bugün tatildi ve işe hiç gitmemem gerekiyordu. Robotlaşmışız bir kere. Ondan sonra yandaki büfeden bir gazete ve simit alarak sahilde bir çay bahçesinde oturup, kahvaltı yaptım...

15 Kasım 2009 2-3 dakika 3 öyküsü var.
Yorumlar