Sada Nüktesi

Ses veriyordu bir vakit veda hutbesi... Ebediyyen sevgilimiz olacak gül kokulu peygamberimizin (s.a.v) dudaklarından. Okunuyordu merhamet bakışlarından, rahmet tacı gözlerine kurban olayım sevgili. Ses ver diyemiyorum heryerde rahmetinin sâdâsı. Bu bollukta peygamberimizin duası diye düşünürken... Söküp aldığı geldi Rabbimizin senin kalbinden her sevgiyi. Seni çok sevdiği için babasız. Sonra anasız bırakması rabbimin takdiriydi. Sırasıyla bir çok sevdiğini alması yine senin çok büyük yükündü sevgili.  Bunu senin "O"nu çok sevmen için yaptı. Allah herşeyi en iyi bilendir muhakkakki (c.c.)

Sana uzanmak istesem bırakmaz zaman ve mekan uhdesi. Bize Bıraktığın tüm hediyeler kalbimizde Sâdâ nüktesi. Kalbimizin, amelimizin, imtihanımızın en güzel elbisesi.

Seni seviyoruz Sevgili 

Hz. Muhammed (S.a.v.)