Şeker Kavanozu
Sade bir kavanoz.içinde binlerce bulunan şekerlerden sadece bir tane şekerin kaldığı bir şeker kavanozu.
Bir büyüydü bu.sapsarı renginden ışık saçıyordu adeta bana.ve o kadar değerliydi ki benim için ,kavanozun içinde kalan tek şeker.
Günlerce,haftalarca,aylarca,hergün izledim seni.sadece baktım.yutmayacaktım.bakacaktım yalnızca.yutunca bakarkenki değeri kalmıyordu.evet,seni herzamanki gibi yalnızca izleyecektim.
Sana acıyordum aslında.sen kendini özgür sansan da, benim için tutsaktın.bense dışarıda özgürdüm.senden daha şanslıydım yani.
Ve bir gün,senin için böyle düşündüğüm zamanlarda.heyecanla kavanozun bulunduğu dolabın kapağını açtım,kavanozu elime aldım.ve o an yıkıldım.kavanoz boştu.belliki başkası yutmuştı seni.
Sana benim verdiğim kadar değer vermeyen,seni yutulacak bir şekerolarak gören birisi.
Oysa sen benim kavanozumdaki son şekerdin...
Değerler insandan insana değişiyor öyle değil mi.............