Süreyya

elini uzatıp cama kapamaya bile hali yoktu.yüzünü yalayan rüzgar bile etkilemiyordu onu.birkac dakika gecince farketti üşüdüğünü süreyya.kalkıp camı kapattı.buz gibi yatağına girerken titrer gibiydi.fakAT tam yatağına girdiği sırada o geldi aklına ve birden uykusu kaçtı.
o kişi ahmet'ti.ahmet.süreyya'nın gözbebeğiydi.hala öyle aslında fakat süreyya tam onu unutmaya yüz tutmuşken onu hatırlamak istemediğindenkendini kandırıyordu.onunla gecirdiği güzel günler gelmişti aklına.ahmet'in ona ilk sai seviyorum deyişi gelmişti aklına.bütün bunları düşünürken uzun zamandır ilk defa gülümsüyordu.birden onu sebepsizce bırakıp gittği gün geldi aklına.yüzü düştü.gözleri doldu.giderken son defa ona bakışı ve o en son hoşçakal deyişini hatırladı.ve ilk damla düştü gözlerinden.
düşen damla ahmet'i geri getirmedi tabi.ama düşen her damla ona sevgisini alevlendirdi.