Tarif Edemediklerim

Akşamlar çöker şehre;yalnızlık ve karanlık el ele verir dost olur bu saatlerde.Birlikte gezerler bütün gece.Söndürürler umutları, gizli sevdaları, gündüze ait binbir rengi söndürürler karamsarlıkta
Bak güneş batmakta buralarda, kızılın tonları düşüyor odama ve kapı çalıyor.Üç kere"tak,tak,tak" gelen, yanlızlık Penceremden sesler geliyor bakıyorum her yer karanlık.Sevdalar uçuşuyor yüreğimde, umutlar ise kaçıyor,renkler soluyor baktığım her köşede.Sevdanın,umutların ve renklerin yerini korku alıyor sessizlikle birlikte.Korkuyorum bu karanlıktan, bu yalnızlıktan ve bu sensizlikten...yalnızlıklardan sana sığınırım. Bilirsin ben yalnızlıktan korkarım.sen de yoksun şimdi. Sende bırakmıştın beni, sende bırakmıştın elimi.Hemde "tükendim" dediğim anda değil mi?
Neyse boşver beni.unut sözlerimi. Ben akşamlarıma döneyim, karanlıklarıma, korkularıma, kayıplarıma.Zaten tan yeri ağarmakta. hayat bir kez daha yeniden başlamakta..