tövben kalbime olmalı

tövbem kalbime olmalı deşmeliyim bağrımı koparmalıyım kalbimi yerinden avucumdayken
bakmalıyım onun derinliklerine yere damlayan kanla birlikte kiri silkelemeliym gerekirse yakmalıyım
yüreğimde yerine belkide bir taş koyup ustunu kendi ellerimle dikmeliyim sonrada onu kırmızıya boyamalıyım
ve bu benim kalbim diye kendimi kandırmalıyım havada alamadığım kokunun hissedemediğim zmanaın yanında olamadığım yarin bakıpta göremediğim dünyanın ve insanların karanlıktaki yanılsamaların bir rüzgarın saçlarından koparım
ederi demeliyim top oynayan bir çocuğa bakmalıyım ve gözlerindeki tebessümü içime doldurup temizlemeliyim şükretmeliyim çocuğun bana gülüşüne umutlarımı yeşertmeliyim umut olmalıyım ve ona sormalıyım kardeş kalbini ödünç veririmisin hissetmek istiyorum tekrar biraz bana verirmisin demeliyim imrenerek izlemeliyim onu başını okşamalı topunu ve kalbini geri vermeliyim teşekkür etmeliyim bir an olsa tekrar hissettirdiğikleri için o anlamasada söylemeliyim ona sen bana çok şey verdin sen bana ölümde yaşam dünyada cennet verdin demeliyim...
dünayayı yakarken vardım ayın rengini değiştirirkende ordaydım güneşi maviye boyarkende....yalnız bir damla bir tebessüm ve bir çok şey herşey var orda insan olmak yaşamak var....yaşama ağıt var ....